Naar beneden is een beetje te optimistisch.
Al voor 5 uur uit bed, omdat het heet wordt wil Camacho vroeg vertrekken.
Vannacht ondanks muskietennet, helemaal lek gestoken. En toen viel Loes ook nog uit het stapelbed. Gelukkig alleen last en geen breuken of kneuzingen.
Na ontbijt op weg voor het laatste stuk. We weten de weg, zelfde als naar boven. En daardoor weten we ook dat er zware stukken naar boven inzitten. En dan heeft het ook nog flink geregend vannacht.
We verliezen al snel contact met de rest van onze groep. Zij gaan veel sneller. We lopen met Daniel en 2 anderen.
Vooral eerste stuk bergop is zwaar. Veel modder en het is al snel warm. Maar we komen boven en na ruim 3 uur zitten we in het kamp van onze eerste overnachting. Even koffie met pastel (cake) en een grote beker verse fruitsap.
Door, voor nog eens 3 uur.
Weer een beklimming. Nu in volle zon. En om 10.00 uur is het echt heet.
Onderweg komen we groepjes tegen op weg naar Ciudad Perdida. Zelfde als wij een paar dagen geleden.
Na de top de lange afdaling naar beneden. Ook wel inspannend, maar we kunnen genieten van het mooie Colombiaanse landschap, nu met blauwe lucht. Zodat we ver weg kunnen kijken.
Nog .. tijd lopen morgen zitten we aan de oceaan in Tayrona Park. Dat is onze beloning.
Om half 1 in het dorpje, ons eindpunt. Het is zondag en druk. Volgens Camacho is zondag bierdrinkdag. Overal muziek en relaxende mensen.
Bij de lunch afscheid genomen van deel van de groep, zij worden onderweg afgezet.
Wij gaan terug naar Santa Marta. Gezellig kletsend was het een redelijk snelle tocht, maar iedereen heeft zin in een douche en schone kleren.
Het kantoor van de trek organisatie ligt maar een goede 200 meter van ons hotel.dus te voet terug. Stijve spieren dat kleine stukje.
In hotel was verzameld en afgegeven. Morgen alles weer schoon in de rugzak.
Douchen en daarna even stad in voor wat boodschappen. Het leeft hier echt. Veel mensen aan het strandje en de boulevard.
Na wat boodschapjes, vooral tandpasta, omgekleed en bij ondergaande zon even in het zwembad op het dakterras. Lekker afkoelen.
Toch weer even op zoek naar een restaurant voor avondeten. Het is echt druk, je kunt in de straatjes buiten eten. Het is er vol met straat muzikanten, bedelaars en mensen die je van alles willen verkopen. Daarom toch besloten binnen bij een Italiaan te gaan zitten. Even iets anders dan dagen rijst, bonen etc.
Na het eten de straten door, we zijn echt moe, maar genieten wel van de uitbundige sfeer.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen