Vandaag met Vishnu op pad. Doel om Jogyakarta en de Prambanan tempel te bezoeken.
Om 8.30 uur vertrokken, na 19.00 uur terug.
Dit kostte ons omgerekend €45.
Vishnu is afgestudeerd in economie, heeft gewerkt in de zakenwereld. Maar dat gaf hem teveel stress, nu is hij gelukkig om mensen te leren kennen en hen de mooie plekjes te laten zien.
In Jogya, zoals iedereen het hier zegt, het paleis van de sultan en Watercastle bezocht.
De reis naar Jogya is best intensief, dik 1,5 uur waarvan het laatste deel niet echt mooi was. Vooral veel auto's, scooters en beton of steen.
Het paleis van de sultan vonden wij niet bijzonder. Wel konden we hier naar een Wajang voorstelling kijken. Een poppenspel met gamelan muziek. Wel 20 mensen die muziek maken met schalen, trommels en soort van viool.
Voor ons is het verhaal niet te volgen, dus door.
Enige echt leuke was dat iemand ons meenam naar de Kampong, achter het paleis. Smalle straatjes, ambachtslieden (wajang poppen, batik of Lowak koffie en nog veel meer). Volgens onze "gids", werkt iedereen voor de Sultan nummer 10. Maar ze noemen hem Henry.
In de koloniale tijd was de sultan meer een marionet van de Nederlanders. Maar werd wel door bevolking als sultan gezien. Een soort van Willem Alexander dus.
En wie kwamen we tegen in de paleistuin, Ronald en Paula. Van de Java lagoon. Ff gekletst, maar niet te lang.
Onze buit van de kampong, een originele wajang pop: de Vishnu ja zoals onze chauffeur heet.
Bij hem terug bij een straattentje kop koffie gepakt. Tussen de locals, heel gemoedelijk.
Door naar de watertempel, toen besefte ik me pas dat auto's hier geen parkeersensoor hebben. Niet nodig, bij parkeren staan er 2 mensen tegenovergestelde instructies te roepen. En steeds schadevrij geparkeerd.
Bij de watertempel een gids genomen veel uitleg over het bad van de sultan en zijn vele vrouwen. Naast een mooie ervaring, ook een batik doek gekocht.
De lunch was deze keer in buffetvorm, goed was het niet. Alleen een ster omdat dit ook een speciale plek was. Leek wel een paleis. Volgens Vishnu ging de sultan hier wel eens eten. Maar of hijdan zo'n grote slaapkamer nodig heeft?
Door naar Prambanan, eerst een kleine tempel, toen het echte werk. Nog indrukwekkender dan de Borobodur.
Een groot complex met veel bouwwerken.
Schitterend, door al de verhalen die uitgekapt zijn in lavastenen.
We zijn er lang geweest, ook doordat licht steeds anders werd veranderde alles.
Hoogtepuntje, een fotoshoot met een groep Indonesische vrouwen. Zij gierden van het lachen.
De weg naar huis was lang. Door druk verkeer. Bij een straattentje nog avondeten opgepikt: saté, (10 stokjes pp) met witte rijst. Heerlijk.
Toch nog ff zwembad in en naar bed, er zijn moe.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen