We zitten nu in Pokhara, morgen een dag zonder iets op het programma. Een langer verslag, want hierna volgt onze 10-daagse Annapurna trek. Geen WiFi dus.

Tijd om even bij te komen van onze eerste indrukken Nepal. Zoals Loes al zei, enorm vriendelijke en soms zelfs te bescheiden mensen.
Wel een vol land, tenminste wat we nu gezien hebben.
Tijdens Onze laatste dag Kathmandu hadden we een gids die enorm veel verteld heeft over de cultuur, terwijl we de belangrijkste Stupa (apentempel) en een groot tempel complex met de belangrijkste hindoe tempel bezochten. Bij de laatste gekeken, van afstand, naar rituele lijkverbrandingen. Dit gaat samen met veel respect en traditionele handelingen. Ook in de dagen daarna nog. Het voelde niet vreemd om te kijken of foto's te maken.
Ook indrukwekkend de kampen met vluchtelingen van de aardbeving en ook de vele beschadigingen die je hier nog van meemaakt. Onze gids zat er nog vol van, gelukkig geen slachtoffers in zijn familie.

De volgende dag vroeg op om 5.30 uur, voor onze 2-daagse raft tocht. Het verkeer hier is echt een hel. 3 uur van file rijden, ongecontroleerd inhalen, langs diepe ravijnen, toch heel aangekomen.Toch wel handig als je in een volgend leven geloofd.
Beide raft dagen waren top, Mooie tocht door smalle en brede dalen. En natuurlijk hadden wij van de 3 boten de captain die voor de lol zijn boot liet omslaan. En lol dat hij erin had. Minder lol dan de Nepalese gids van de Canadeze meisjes die bij ons in de boot zaten. De gids volledig in paniek omdat hij niet kon zwemmen. Eerste beste mogelijkheid is hij uitgestapt en heeft de bus gepakt. Na een paar uur raften, met soms best pittige stroomversnellingen, bleek bij het eindpunt dat wij de enigen waren die 2 dagen gingen. En zo bleven wij hangen in een klein Nepalees dorpje, waar wij meer een attractie waren dan toerist. Bijzonder om het dagelijkse leven mee te maken. Alles op straat, erg primitief maar heel familiair. Wij aten bij de oom van de gids, typische Nepalees gerecht. Aardig spicy, ondertussen werd Loes uitgedaagd mee te dansen, werd de plaatselijke dorpsgek zowat onder de voorbijscheurende vrachtwagens gejaagd, wordt er gehandeld in verse groenten en fruit en spelen kinderen op de meest gevaarlijke plekken. Niemand die corrigeert maar er wordt wel op elkaar gelet, @ collega's van jeugd: bij ons hadden de ouders al lang Veilig Thuis op de stoep.
Na de nacht in een klein tentje aan de rivier, ons 2 de deel van de raft.
Vertrokken in wat mist, met onze natte kleren van gisteren. Al direct een flinke stroomversnelling, hard werken (wij waren allleen met onze captain) en weer wat warmer. Deze keer een paar flinke afdalingen, bij eentje ging ik zo overboord en kwam ik onder de boot terecht ( natuurlijk gebeurd mij = Hans, weer). Gelukkig al weer snel vrij en zat ik met hulp, snel in de raft. De laatste kilometers in het zonnetje weer wat op kunnen warmen.
En dan de reis naar Pokhara vanaf uitstappunt bij de raft. In een local bus, kwestie van aanhouden langs de weg. Nou hier hebben we van "genoten", Loes naast een Nepalese vrouw en ik langs een jongeman, op stoeltjes amper geschikt voor kinderen van 6 jaar. Over deze tocht van dik 3,5 uur kan ik kort zijn:
Ik vermoed dat De buschauffeur zich had voorgenomen vandaag zelfmoord te plegen, hij deed in ieder geval genoeg pogingen. Daarbij leek zijn doel ook zoveel mogelijk locals langs de weg, motorrijders of andere bussen van de weg te rijden. Zoiets als een computer spelletje, live versie van Grand Theft Auto. De bus zelf zat met ducktape aan elkaar, en om zoveel mogelijk gewicht te sparen, waren alvast de schokbrekers en vering eruit gesloopt. Tsja waarom luxe als het ook zonder kan!!
Gecombineerd met asfalt wat lukraak ergens op de grond (lees weg) gesmeten is, een steeds hoger wordende temperatuur en veel slingerweggetjes berg op en af, maakt dat deze trip met stip op 1 komt van mijn lijstje "eens maar nooit meer". Het levert wel mooie verhalen op, dat dan weer wel.
Maar de omgeving maakte heel veel goed, mooie dalen groene bergen en als toetje: het eerste echte uitzicht op de hoge toppen van de Himalaya.

Tot na onze trek
Gr Hans en Loes

Geschreven door Hans-en-loes.reizen