Vandaag van Mongui naar Bogotá gereisd.
Eerst nog even terug naar gisterenavond. Na de wandeling in het dorpje wezen eten. Eerst gelokt door muziek en roepen van leuzen. De Mongui versie van de protesten in Bogotá. Zo'n 25 vooral jongeren, met spandoeken tegen corruptie en ongelijkheid.
Ging er ontspannen aan toe.
Daarna een pizza gegeten in een typisch Colombiaans restaurantje. Met een winkeltje aan een kant en een pizza oven aan de andere kant. Wij waren de enige gasten. Zoals ook in het hotel, we hebben nog wel 1 toeristisch stelletje gezien. Laag seizoen hier.
Vanmorgen hartelijk afscheid genomen van onze gastvrouw en heer. Hij heeft ons naar busstation in Sogamoso gebracht. Toch 3 kwartier rijden.
De superdirecto (snelbus) naar Bogotá gepakt. Voor €15 met zijn 2-en ruim 200 km in de bus. Na een vlotte 3 uur, sloten we aan bij de file Bogotá in. Kostte nog bijna 2 uur naar de Terminal helemaal aan de andere kant van Bogotá.
Bij de Terminal nog ruim een half uur in de rij voor een taxi.
En nog eens 3 kwartier met taxi naar het hotel. Waarbij we uiteindelijk met Google Maps de taxi chauffeur de weg moesten wijzen.
Eenmaal in hotel wilden we de wijk in. Wat door mensen werd afgeraden. Op de grote plaza, 450 meter bij ons vandaan, zijn opnieuw demonstraties. En de muren vlakbij zijn volgeklad door een groep demonstranten.
Even naar buiten de andere kant op.
Dan blijkt dat alle winkels en restaurants op slot zijn. Bang voor rellen.
Om de hoek van ons hotel nog wel iets open.
Ook al is het pas 16.00 uur, besloten te gaan eten.
We zien onrust bij personeel. Ze proberen de muur buiten schoon te krijgen. Binnen staat tv aan en zien we rellen en plunderingen. Via Google Maps zien we dat dit op 1 km van ons vandaan is. Snel eten maar en terug naar hotel, dat ook afgesloten is, maar snel open deed.
Terwijl we nu op onze kamer zijn, horen we buiten de leuzes en geroep. Honderden mensen zo te horen, die slaan met deksels. We kunnen niets zien, onze kamer zit aan de achterkant. Wel zien we drones vlakbij, ws van politie.
Op tv zien we plunderingen en vernielingen. Wel verder van ons vandaan. Maar het loopt uit de hand, hier voor de deur klinkt het vreedzaam. Hopelijk blijft het zo, morgen pakken we vliegtuig naar Leticia, maar moeten we wel dwars door de stad. Gelukkig in de ochtend.
Ondertussen krijgen we stof maskertje van hotel personeel. Af en toe horen we een knal omdat politie met traangas schiet. Just in case.
Gelukkig is er meer duidelijk over de gezondheid van mijn vader en hoeven we nu niet terug naar Nederland. Dat is belangrijker voor ons dan dat wat hier gebeurd.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen