Gisteren avond aangekomen in Bhaktapur.
Reis er naar toe was weer als een etappe uit Parijs-Dakar.
Om 8.30 uur in een minivan gestapt (toerist bus bleek kapot). Eerste uur vanuit Chitwan was redelijk. De weg was best goed, daarna was er 2,5 uur geen weg. Alleen een zandweg, met vooral veel kuilen en hobbels. Af en toe gelanceerd en zeker een halve meter los van de zitting. En natuurlijk geen werkende gordels. Her werd steeds heter, en door de stof (soms gewoon mist) konden de ramen niet open. En natuurlijk af en toe heerlijke diepe afgronden, direct langs het raam. Eindelijk op de highway kon het tempo omhoog. Totdat we de beklimming naar Kathamandu ingingen. File bergop, in smog, stof en dieseldampen. Nog bijna 2 uur over gedaan.
We zouden opgepikt worden bij tourist bus park, maar chauffeur van busje besloot ons ergens anders af te zetten. Wees nog wel de weg en gaf boodschap 5 minutes walk. Helaas geen busstation. Opnieuw gevraagd, andere kant op. Besloten toch maar travelagent te bellen, kregen we niet te pakken. Toen taxi aangehouden en dwars door de spits van Kathamandu naar Bhaktapur. Was al donker toen we bij de poort van de oude stad werden afgezet. Opnieuw boodschap 5 minutes walk en een vage richting.
Maar meteen bij de poort een jongen die vroeg waar we naar toe wilden, hij heeft ons in 15 minuten naar het Guesthouse gebracht en hoefde er niets voor te hebben. Bleek uiteindelijk vriend van de eigenaar te zijn, toeval?
Bij de guesthouse enige paniek, travelagent had al een paar keer gebeld. Die waren ons kwijt. Gelukkig alles goed.

Vandaag met de jongen van gisteren wezen mountain bikken, omgeving en hoogtepunten van Bhaktapur. Was erg mooi, maar toch stevige berg beklommen, afdalen over bospaadjes en gravel ging wat moeizamer.
Bhaktapur centrum is erg oud, veel tempels en oude gebouwen. Deze stad is hevig getroffen door de aardbeving van 2015. Veel schade en wederopbouw, opnieuw tentenkampen voor vluchtelingen. Er wordt hard gewerkt.
Vanmorgen ook wakker geworden van een licht schuddend bed, tijdens ontbijt had ook de eigenares het erover. Maar het was maar een lichte beving. Ons guesthouse ligt naast een tempel die erg beschadigd is. Maar guesthouse heeft geen schade gehad.
Vanmiddag op souvenir jacht en verdwaald. Straten zijn onlogisch. En weer verscheen de jongen op een moment dat wij zoekende waren. Toeval bestaat niet in Nepal.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen