Lang verslag, sorry😉

Heerlijk geslapen in Artotel. Er is veel kunst, op de kamer is een muurschildering. En ook in de lobby en restaurant. Lekker fleurig.
Na ontbijt al vroeg met Grab auto (soort Uber) naar ereveld Candi. Daar liggen veel Nederlandse en KNIL (Indonesisch leger wat voor Nederland vocht) militairen. Erg indrukwekkend, het ereveld ligt op een heuvel, met uitzicht over een deel van de stad. Het is voortreffelijk onderhouden (beheerder is Stichting oorlogsgraven uit Nederland). Bij de poort is een deurbel en meteen komt iemand ons ophalen en vragen wat we zoeken. We vertellen waarom we hier zijn, 4 maten opzoeken van mijn pa. Zij zijn gesneuveld doordat de truck op een landmijn reed bij Baturetno (hier zijn we geweest vanuit Solo).
We kregen een map met namen, daar achter stonden de velden en grafnummers. De beheerder liep met ons mee om de graven aan te wijzen. Voordat we foto’s maakten haalde hij blaadjes weg, je voelt het respect hier. Ook doordat het maai werk stopte, zolang wij er rond liepen.
Ik was onder de indruk, sowieso omdat dit we dit bezoek in naam van min Pa doen, maar ook doordat je zoveel kruizen ziet. En daar op leest dat veel jongens nog maar 20 of 21 jaar waren. Van mijn pa zijn regiment lagen er tientallen. Wat hebben al die jongens die terug kwamen allemaal meegenomen in hun hoofd.
We zijn er nog lang rondgelopen en gesproken met iemand die zijn opa (KNIL) kwam bezoeken.
De beheerder bedankt en met Grab naar het oude Wilhelminaplein. En museum Lawang Sewu, het huis met de duizend deuren. Daar zat in de Nederlandse tijd het hoofdkantoor van de Nederlands Indische spoormaatschappij. Aan het drukste plein van Semarang liggen oude koloniale gebouwen, waaronder dit. Zeker de moeite waard. En wij waren zo’n beetje de grootste attractie daar. Steeds werden er stiekem foto’s van ons gemaakt. En degene met de meeste lef vroeg ons of hij/zij met ons op de foto mocht. Van giechelende school meiden, tot hele families. Zeker in de ontvangst hal met mooi glas in lood, waren we even Brad Pitt en Angelina Jolie. Wel lachen.
Na het museum te voet verder gegaan, het was heet in de stad. Drijfnat steeds.
Eerst naar Kampung Pelangi. Een oude wijk tegen een heuvel, waar huisjes in vrolijke kleuren zijn geschilderd en ook muurschilderingen zijn aangebracht. Wel leuk, maar geen echte aanrader. Want je gaat over smalle straatjes en trappen langs huisjes. Net of je in hun privé gebied komt.
Dus door naar Toko Oen. Hier dronk mijn pa in zijn tijd wel eens een biertje. in Semarang zijn ze langer geweest om verder getraind te worden, ze zijn met een basistraining van 6 weken in Nederland op de boot gezet. Zonder te weten wat, hoe, waarom en hoe lang.
Langs een drukke weg na ruim een half uur aangekomen bij Toko Oen. Nu een restaurant, waar ze ook Nederlandse koekjes en lekkernijen verkopen.
Of het van binnen nog hetzelfde is, weet ik niet. Maar er hingen wel oude foto’s en ook inrichting is koloniaal. Ben benieuwd of Pa het herkend van foto’s. Met een heerlijke huzarensalade, vruchtensap, koud water en airco afgekoeld van de hitte (34graden en hoge luchtvochtigheid).
Na lunch de warmte in naar de protestantse (Blenduk) kerk en de Spiegel. Beide oud koloniaal. Maar de wijk waar dit ligt verraste ons positief. Veel oude Nederlandse gebouwen vlakbij elkaar, leuk straatjes.
En we hadden geluk, nog voor we bij de kerk kwamen hoorden we gamelang muziek. En bleek er een cultureel evenement te zijn, verschillende steden/regio’s hadden kraampjes en de beste traditionele dansgroepen deden een voorstelling op podia en straat in de openlucht. Schitterende kostuums en overdreven make-up , grote draken of zoiets, live gamelangmuziek als ondersteuning. En wij als enige westerse publiek, vielen meteen weer op. Mensen zijn trots als je foto’s maakt, gaan graag voor je poseren. Mooie plaatjes dus. Mooiste was wel een dansgroep die in vol ornaat een groepsfoto ging maken en ik ook dus. Meteen werden we erbij getrokken en moesten tussen de groep gaan zitten en mee op de foto. We hebben hun dag en ook die van ons gemaakt.
Kort bezoek aan de kerk, wel interessant omdat de kerk al ruim 350 jaar bestaat. Bij de Spiegel wat gedronken, daarna nog een voorstelling gezien op een ander plein. Voordeel is dat wij groot zijn en over de mensen heen kan kijken.
Via binnen route terug naar hotel.
Douchen en later avondeten, het was een goede dag.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen