Na heerlijke dagen bij Java Lagoon, Pangadaran, tijd om door te reizen. Vannacht weer flinke bui. Onder afdakje ontbeten en stipt op tijd stond onze driver klaar. Geregeld dor Cedric.
Eerst 1.30 uur naar Sideradje. Druk verkeer, veel vrachtwagentjes met de bak helemaal vol met mensen.
Dagje uit naar Pangadaran.
Al eerder gezegd dat je goed op moet letten, dat deed onze chauffeur ook en de motor en scooters toen plots een manneke van ca 3 jaar de weg overstak. Dat scheelde 0,00001 cm of hij was geraakt. Ook chauffeur was onder de indruk.
Door mooi landschap, haarspeldbochten en rijstvelden bij station aangekomen.
Wij zaten in meest "luxe" cabine, maar moesten zelf een trapje slepen om in te kunnen stappen.
Trein is echt easy en relaxed reizen. 2 uur langs rijstvelden (niet te begrijpen dat Java rijst moet importeren, ze kunnen niet genoeg produceren voor 150 mjoen mensen).
Uitgestapt in Kuaratjo. Nauwelijks station te noemen. We wilden met de local red buss verder naar Borobodur. Lopend 8 minuten naar bus terminal. Maar ons overlaten halen om in een Riksja te stappen. De onderhandelingen over de prijs duurden langer dan het ritje. En nog betaalden we 2 keer zoveel over 200 Meter dan de busreis van 1,5 uur daarna.
In ieder geval dat manneke heel blij gemaakt, 2 blandas( nederlanders) met rugzakken in zijn Riksja gepropt en grote winst.
De busreis was bijzonder weer. Bij instappen wilde ik achterin gaan zitten. Maar werd gecorrigeerd door een oud vrouwtje, mannen voorin en vrouwen achterin.
Tijd voor wat achtergrond, Op Java wonen de meeste moslims van de wereld. Volgens Cedric is het land sterk aan het veranderen. Onder invloeden geld uit Saoedi Arabië worden veel moskees gebouwd en wordt het steeds strenger in de moslim leer. Veel westerse toeristen blijven weg. Het is niet onveilig of zo, maar het maakt zijn toekomst wel onzeker. Hij heeft 2 kinderen, zijn vrouw is Indonesische, maar niet moslim. Zijn kinderen worden nu al (zijn ca 6 jaar) raar aangekeken omdat ze geen hoofddoek dragen. Dat, samen met corruptie en slechte regering, maakt dat het land achteruit holt.
Overal zie je wegversperringen waar geld gevraagd wordt om door te mogen. Betaal je niet door er doorheen te bluffen, is het ook goed.
Verkeerszwaaiers (mensen die lukraak soort van verkeer regelen) zie je ook overal. In de hoop dat ze wat geld krijgen. Maar nutteloos (useless jobs).

Terug naar de busreis (4000 roepias pp voor 1,30 uur. Omgerekend minder dan 0,30€), we kregen een mooi zicht op het binnenland, huisjes langs de weg, veel kleine winkeltjes,jungle en terrassen met rijstvelden.
Vlakbij de Borobodur eruit, en ja de buschauffeur wilde met ons op de foto. Dat gebeurd hier overal. Mensen zij stik vriendelijk. Maar selfie geeft hun status.
Omdat we honger hadden, bij een straattentje een voorgepakt vanille broodje en koffie genomen. Op hoop van zegen.
Ondertussen via Grab (soort plaatselijke Uber) een ritje besteld. Zo vlot en makkelijk laatste paar kilometer naar Janur Bungalow. Onze stek voor de komende 4 nachten.
Heerlijk nu in een schommel stoel in mooie tuin met zwembadje. De eigenaar Bobby, heeft ons prettig ontvangen. En wat is de wereld klein. Bobby heeft 4 maanden bij Bavaria gewerkt en in Beek en Donk gewoond. Maar hij is wel.indonesisch.
Na even afkoelen in het zwembadje, op zijn advies gegeten in een geweldig restaurant. Local food, ik loempia en saté, loes een flinke vis, maar zo heerlijk en zo'n leuk personeel. Eerste keer overeten.
Maar goed,voor deze prijs konden we bij Cedric de hele week eten.
Dat was het voor vandaag,lang verslag maar ook weer veel beleefd. De komende dagen gaan we genieten van de omgeving en historie rondom Borobodur en Jogya (jogyakarta).
Hopelijk met zon. Nu regent het iets.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen