De tol van al onze tochten is dat ik (Hans) vol zit met muggenbulten. De deet werkt niet echt en door mijn shirt heen nemen ze me te pakken.
Niet goed in slaap van de jeuk.
Dat blijft zo, ook als we de trek naar Ciudad Perdida gaan doen.
Na ontbijt een tijd in de hangmat gelegen. Het regent flink, nog geen tijd om naar Puerto Narino te gaan. Totdat Manuel ons komt roepen.
De boot in voor toch van een half uur verder stroom opwaarts. Onderweg komen we steeds losse huizen of soms dorpjes tegen langs de Amazone rivier.
Mensen in bootjes aan het vissen of vrouwen die de was doen.
Puerto Narino is de 2de grootste stadje aan de Amazone. Het heeft winkels, restaurantjes en zelfs 2 museumpje. José, 21 jaar met moderne kleding en kapsel, is onze gids vandaag.
Hij spreekt rustig Spaans en is redelijk te volgen.
In het eerste museumpje uitleg over de wereld onder water. Het tweede meer cultureel. Het eerste duurde iets meer dan een half uur, het 2de waren we eigenlijk al in 5 minuten klaar.
Door het dorpje gewandeld, nu ook andere toeristen hier. Echt een dorpje waar iedereen op af komt.
Heel bijzonder en vooral ook erg warm, omdat de zon goed door kwam.
Na lunch met de boot naar lake tanapotta. Waar we zouden gaan zwemmen. Hebben we uiteindelijk niet gedaan. Toch iets te veel schrik om van de boot in een zwart water te springen, waarvan je weet dat er ook piranhas, anacondas en wat nog meer, kan zitten. Achteraf zei Manuel dat alles eerst schrikt als je in het water springt, maar na 10 minuten gewend is en toch komt kijken.
Goed besluit dus. Terugweg door mangrovebos. Beetje zoals je in films ziet.
Verrassing bij terugkomst, morgenvroeg om 6.00 uur nog canoen, dan ontbijt. De snelboot van 10.00 uur pakken, taxi naar vliegveld, dan vliegen naar Santa Marta, met tussenstop in Bogota.
Om dan donderdagmorgen alweer opgepikt te worden voor de trek naar Ciudad Perdida. Lekker vakantie :)

Geschreven door Hans-en-loes.reizen