Hehe, wat een verschil. Van de redelijke rust in Bogotá naar het chaotische, hectische en vooral dtukkend warme Leticia.
Afgelopen nacht toch best goed geslapen. Er bleek vanaf 21.00 uur een avondklok te zijn. Niemand mocht op straat. Dat heeft gewerkt, maar volgens mij gaf dat jongeren in de buurt van het hotel, een reden voor een feestje. Met Latijns Amerikaanse muziek op standje hoog begon om 23.00 uur het feest. Gelukkig oordoppen bij, en toch goed geslapen.
Om half acht aan ontbijt, we hadden taxi om 9 uur besteld, maar uiteindelijk vertrokken we 3 kwartier eerder. Gewoon om geen risicos voor oponthoud door protesten onderweg, te lopen.
Niet nodig de weg was bijna leeg. Wel stonden direct buiten het hotel op elke hoek zwaar bewapende militairen.
Onderweg viel te zien van de vernielingen. Bij alle busstations lagen de ruiten eruit, gebouwen ondergeklad en veel puin en stenen op straat. En overal bewaking bij gebouwen en politie op straat.
Wat waren we snel op het vliegveld. Daar wel chaos, veel vluchten waren gisteren uitgevallen. Maar die van ons stond mooi op tijd gepland. Beetje rondgehangen en gepraat met een Frans stel dat in New York woont en werkt. Was leuk.
Op tijd vertrok ons vliegtuig naar de Amazonas. Onderweg kennis gemaakt met Paola, een biologe/onderzoekster uit Colombia. Weer veel geleerd over Colombia. Later troffen we haar op straat in Leticia .
Tsja, wat kun je van Leticia zeggen.
Het is vochtig warm hier. Het enige stadje in dit gebied, op 3-landenpunt van Colombia, Peru en Brazilië.
Bijzondere plek daardoor. Veel winkels en rare sfeer. Lijkt een beetje alles kan en mag. Het is een stadje van 20.000 inwoners, het lijken er veel meer. Een stroom van auto's en motors. Lijkt of ze steeds rondjes rijden over de paar straten van het dorp. Zo druk is het.
Alvast maar een ticket gekocht voor de snelboot van morgen. Tip uit lonelyplanet.
Wat een gedoe, na bijna een uur zoeken het kantoortje gevonden. Helaas hadden wij paspoort niet bij. En met een klein uur voor sluitingstijd, op en neer naar hotel gelopen. Om in een burocratische molen terecht te komen: 1 dame ( niet echt vriendelijk) deed haar best om niet te begrijpen wat wij wilden. Op wel 3 papieren werden onze gegevens geschreven. Zodat 1 papiertje naar de dame ernaast ging, waar we konden betalen.
Maar goed, het hotel hier is geweldig. Op de rand van het stadje. Een hele mooie tuin, veel bloemen en beesten.
Oh ja, vergeet ik bijna te vertellen waar we Paola tegen kwamen.
Midden in het dorp is een parkje waar tegen zonsondergang duizenden parkieten zich verzamelen. Dat had ze verteld, toevallig kwamen wij rond die tijd bij dit parkje, en zij ook.
Je wordt bijna doof van de herrie. Ongelofelijk, die beesten komen boven de auto's en motors uit.
Morgen verder met de boot de rivier op naar onze plek voor de komende dagen.
Zin in!

Geschreven door Hans-en-loes.reizen