Vandaag al vroeg uit bed, op programma een wandeling door de Paramo de Oceta.
Paramo betekent heide en Oceta is het gebied waar we zitten.
José, man van eigenaresse van het hotel, zal onze gids zijn.
Na ontbijt werden we door José opgepikt met een knalgroene Willys Jeep. Al 70 jaar oud vertelde hij.
Met moeite erin en over een steile hobbel weg naar boven.
We zitten al op 2900 meter, na een paar kilometer stapten we uit op 3300 meter. Goed te merken dat we zo hoog zitten. Ik (Hans) heb last van kortademigheid en beetje dizzy in mijn hoofd.
Meteen flink stijgen. Langzaamaan over steil, smal pad. Ik lig meteen achter. Gewoon rustig blijven lopen maar.
En gelukkig toch goede conditie, het ging steeds beter. Vanaf dan ook tijd om te genieten van het geweldige landschap.
Ver weg kijkend naar de bergen.
En voor je neus mooie gekleurde bloemen. Tussendoor probeerde José ons dingen te vertellen, hij geen Engels en wij gebrekkig Spaans. En toch kwamen we er wel uit.
Het landschap werd steeds mooier, met een soort van Yucca's (Cola Bianca en wordt ook wel de monnik genoemd. Op afstand lijkt het een rijtje monniken).
Maar ook ging de hoogte meetellen. Op een rustpunten stelde José voor om een kleine omleiding naar de top te maken, naar 3850 meter.
Wat had ik het zwaar, maar wilde perse naar boven. Vanmorgen bij ontbijt kregen we bericht van mijn broer, dat het niet goed gaat met mijn vader.
Ik wilde persé een foto van ons op de top, zodat mijn vader deze kan zien. Hij hield altijd van de bergen. Dan kan ik die appen en kan mijn broer het morgen laten zien als hij voor onderzoek in het ziekenhuis moet zijn.
Na de top, nog een lange weg naar beneden. Dwars door een nat en bossig gedeelte. Zelfs de mossen zijn hier mooi.
Tot dan toe droog, maar onderweg is halverwege een hut om je meegebrachte eten op te eten. Met voor dit hutje begon het te hagelen.
Goed moment voor pauze, die wat langer duurde.
De weg naar beneden was ook zwaar, maar mooi. Veel bloeiende bloemen en planten. En ver uitzicht naar Mongui.
Heel blij toen ik weer de mooie groene jeep zag staan.
Ik snap waarom dit een van de hoogtepunten van de streek is. Volgens een plaatselijk blad: een enorm ecosysteem met een rijke biodiversiteit. Nergens vergelijkbaar in de wereld, in ieder geval hebben wij het goed gehad. De 2e grootste Paramo van Zuid Amerika.
5,5 uur wandelen over 8,6 km.

Geschreven door Hans-en-loes.reizen