We beginnen aardig in het ritme te komen van een doe dag afgewisseld met een luie dag. Aangezien we gisteren al vroeg op pad waren, weten jullie al hoe we vandaag de dag beginnen 😀
Om half 10 op ons dooie gemakje naar de bakker voor lekkere broodjes en koffie. Sven vraagt of hij ook naar de Target mag om daar wat te halen. Geen probleem en Inez gaat met hem mee. Wij zoeken onze lekkernijen bij elkaar en bestellen koffie. Lekker begin van de dag. Inez en Sven komen met hun buit bij ons zitten, muffins en brownies.
Na het ontbijt springen we in de auto. We willen nog graag de noord- en oostkust bekijken en onderweg daar naar toe komen we bij de Dole Plantation langs. Dat wordt dan ook onze eerste stop. We draaien de parkeerplaats op en verbazen ons over de grootte van de parkeerplaats en nog meer over het aantal auto’s die er staan. Helemaal op het achterste puntje is er nog een plekje vrij. Voor het geval van calamiteiten parkeer ik onze auto achterwaarts in. Gelukkig zit er een camera in de achterklep, dus ik kan zien tot hoever ik kan. Ik dacht dat ik nog wel een centimeter of 60 naar achteren kon maar de chevy dacht daar anders over. Onder mijn billen……. voelde ik opeens een trilling. Als waarschuwing ⚠️
Ik meende dat gisteren ook al vernomen te hebben maar dacht toen dat het door het slechte wegdek kwam. Niets is minder waar,
Dat die Tesla voor mij zomaar op de snelweg in de ankers gaat, daar ben ik (Mardi nog steeds niet) ondertussen wel een beetje aan gewend. Dat de Tesla om de haverklap een alarm geeft als ik over een witte lijn rij, ik weet het. Maar dat deze rental ook al voor mij gaat denken 🤨
Ondanks de vibratie down under zet ik m nog precies 60 cm verder achteruit. Nee, we kunnen niets meer uit de kofferbak halen 😜😜
Als we naar het hoofdgebouw lopen zegt Twan: hé dat logo ken ik. Ja dat kan kloppen, van die blikjes met ananas partjes die je uit de kast snaait 😊😊
We lopen via de farmers market, naar het treintje, naar het bassin met vissen. Ja, ik snap ook niet wat die daar moeten. Maar wat ik wel weet is dat die beesten de hele dag op de rug liggen met de bekjes boven water. Naast het bassin staan namelijk 2 visvoerautomaten, waar je tegen betaling voer voor die (inmiddels zwaar overvoede) visjes 🐡 kunt kopen.
We lopen langs en voorbij het treinstation, we stappen niet in want de rij is te lang en de temperatuur te hoog. Nee dan kunnen we beter een ijsje gaan halen. We zien veel mensen met een bakje of een hoorntje lopen, die zullen ze hier wel weggeven. We gaan het hoofdgebouw binnen en kunnen kiezen uit 3 counters, alle 3 volop in bedrijf. En bij elke counters staan van die paaltjes met lint die je ook op het vliegveld ziet, om een rij in de vorm van een slang te creëren. Volop drukte dus hier. Sven en ik stappen uit de rij om hem niet onnodig lang te maken. Op de borden zie ik allemaal aanbiedingen voorbij komen. Hotdog met saus en ananas, friet met hamburger en ananas, je kunt het zo gek niet opnoemen of ze combineren het.
Als ze bijna aan de beurt zijn vraag ik Inez of ze voor mij pistache wil bestellen. Gelet op haar gezichtsuitdrukking kan ze mn grap niet waarderen. Ze komen terug met 2 bakjes ananasijs met stukjes ananas als topping. En eerlijk is eerlijk, zowel het ijs als de verse ananas smaken heerlijk.
Het is tijd om onze weg te vervolgen naar de north shore, turtle beach is de bestemming. Als we daar geen schildpadden 🐢 gaan zien, waar dan wel??
Nou, die vraag is snel beantwoord, want als we langs het strand rijden waar we eergisteren zijn geweest zien we ze vanuit de auto op het strand liggen en in het water dobberen. Helaas is er geen plek om de auto te parkeren dus rijden we door, naar Turtle Beach. Na 3 rondjes op de parkeerplaats vinden we eindelijk een plek. We lopen langs het resort richting het strand. Het lijkt wel een stuk privestrand van het resort, waar dan ook alle gasten liggen. Wat een drukte, niet normaal. We hebben niet de moeite genomen om de handdoeken uit de tas te halen, wel de autosleutel.
Een stukje terug was een stuk strand met een parkeerplaats. Ook dit leek wel een privestrand, maar nu voor ons alleen. Hier hebben we heerlijk gezwommen en in de zon gelegen. Opeens ging er een alarm af. Inez riep dat ze een schildpad zag. En inderdaad, vlak bij het strand zwom er een. De go-pro in de aanslag en de duikbril op en volgen dat beest. Inez heeft hele mooie beelden gemaakt. Een mooie afsluiting van ons dagje strand.
We rijden via de noord- en oostkust weer terug naar Honolulu en parkeren de auto bij het hotel. Als we het hotel inlopen zien we dat er steeds meer Pokémon spelers zijn ingecheckt. Overal in de lobby zie je mensen spelen, kaarten verhandelen en blij zijn in hun Pokémon kleding. Laten we het erop houden dat het een kleurrijke groep mensen is.
We eten een snelle hap bij de panda 🐼 express, noedels met beef, bonen en kip en dan zit de dag er bijna op. We gaan zo de tassen pakken want we moeten morgen heel vroeg op. Onze vlucht gaat om 7 uur, dus moeten we om 5:00 op het vliegveld zijn.
Tot morgen maar weer.

Geschreven door Bosker.reisverhalen