Iedereen heeft heerlijk geslapen, maar we zijn wel vroeg wakker. Ik weet niet of dat komt omdat we nog een beetje in een ander ritme zitten, of dat het komt van die gigantische LED lamp aan de werkplaats van Nico. We hebben de camper namelijk netjes op het beton voor de werkplaats gezet, met het zwembad voor de deur (wie wil dat nou niet….), maar boven ons brand de lamp. Ons dakraam heeft geen verduisteringsgordijn, dus om 4 uur in de nacht leek het wel 2 uur ‘s middags 🤩🤩 zoveel licht kwam er naar binnen. Toch de oogjes nog even dicht gehad 😴
De campingbaas stuurde rond half 8 een berichtje dat de koffie klaar stond. Hoho we hebben vakantie 😉 dus het berichtje is iets later gelezen. Toch maar zo snel mogelijk gehoor gegeven aan het bericht.
Waar Nico z’n best had gedaan met het zwarte goud, had Mirjam dat gedaan met het ontbijt. Eitjes werden er gebakken, toast stond klaar en de jus d’orange ontbrak evenmin. Wat een gastvrijheid!!
Na een verfrissende douche zijn we klaar voor de dag ( mag ook wel, het is al 11 uur).
Nico heeft toegezegd even de T9 uit de schuur te halen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Sven en Inez stappen bij Nico op. Sven mag eerst rijden, zo het erf af en over de gravel. Wat een belevenis. Halverwege wordt er gewisseld. De terugreis duurt iets langer. Inez vindt het wel heel er spannend, maar ze doet het toch maar even. Twan laat zich deze kans ook niet ontnemen.
Ik stap met Nico in de pick-up om een rondje langs de velden te doen. Asfaltweg links, gravelpad rechts en zo tig keer achter elkaar. Tarwe en koolzaad zover je kunt zien. Wat machtig dit. Nico legt me het systeem uit van de percelen en van de nummering van wegen. Als je dat 1 x duidelijk is, dan klinkt het allemaal heel logisch. Verdwalen kan dan niet meer☺️
In de basis zijn alle percelen 0,5 mile bij 0,5 mile (ruim 64 ha) die quarter genoemd worden. Een blok van 4 quarters is een sectie. Een kind kan de was doen 😇
We zijn nog geen 3 km van de boerderij en zien weer elanden. Op dezelfde plek als gisteren maar nu 2 bij elkaar. Blijf machtig om te zien.
Verderop zien we nog en paar whitetales, een hertsoort met, hoe kan het ook anders, een dikke witte staart.
Bij thuiskomst hadden de kinderen zich vermaakt met van alles en nogwat. Voetbal, kaarten, Lego en even crossen op de quad.
Toen was het tijd voor de lunch. Gezellig met z’n allen op de veranda. Om 4 uur zijn we nog even bij Evert en Greetje geweest. Die hadden we ook al 21 jaar niet meer gezien. Ook hier zeer gastvrij ontvangen. Na een kop koffie en heerlijk gebak ook hier een rondje gedaan langs de schuren en de silo’s. We hebben (te) weinig tijd, zijn nog lang niet uitgepraat maar moeten gaan. Uit eten in Canada kan maar tot 20 uur. Dan wordt je er haast uitgekeken. We (oftewel Mirjam) hebben besproken om half 7. Een heerlijke en gezellige afsluiting van de dag.
Weer een top dag achter de rug 😃

Geschreven door Bosker.reisverhalen