Goedemorgen Whistler.
Na de reisdag van gisteren hebben we vandaag helemaal niets gepland. Rustige start van deze mooie dag, de zon schijnt al vroeg. We zitten lekker buiten aan het ontbijt en koffie. Opeen horen we lawaai van motoren en de luchttoeters gaan af. Zal wel een oproep voor de animatie zijn, dus we wachten tot het treintje voorbij onze plek komt. Maar alles wat er komt, geen treintje. Dan horen we iemand roepen: watch out, a Bear. Haha, iemand in een berenpak natuurlijk, die ons de schrik komt aanjagen. We eten onverstoord, ietwat geïrriteerd, door. Dan weer veel getoeter en geschreeuw. Zou het dan toch?? Gisteren bij het inchecken hebben we wel een formulier meegekregen waarin gewaarschuwd wordt voor beren en wat te doen als je oog in oog komt met zo’n beest.
We staan op en lopen van onze campingsite, we snappen in één keer de consternatie. In het bosje bij de ingang naar de camping zit een zwarte beer. De park rangers staan om het bosje, gewapend met berenspray en een luchthoorn, om campinggasten op afstand te houden en bruintje beer (oh nee, deze black beauty) te verjagen. Uiteindelijk neemt hij de benen en vlucht het bos in.
Het blijft toch een imposant dier.
Wat een wonder, wij kunnen verder met brood smeren 🤣🤣
Van onze Franse buurman, ik heb hem even geholpen met het aansluiten van de waterslang, die opvallend goed Engels sprak kregen we een tip om naar Lost Lake te gaan. Een half uurtje lopen maar meer dan de moeite waard. We trekken onze hiking gear aan, sprayen ons helemaal in met anti 🐜 en gaan op pad. Door het bos met een wirwar aan wandel- en mountainbike (bijna iedereen rijdt hier op een elektrische MTB) paden zoeken we ons een weg naar Lost Lake. De bewegwijzering laat te wensen over, maar uiteindelijk vinden we het meer. Via een stijl pad naar beneden komen we bij een lange drijvende steiger. Met z’n drieën tegelijk jumper de kids in het water 💦
Inez doet een poging om op een drijvende boomstam te klimmen, die steeds meedraait als ze erop wil klimmen. Twan zwemt naar een steiger verderop en Sven doet een balans oefening op een andere boomstam. Na een kwartiertje pakken we onze spullen en gaan we verder, naar de noordkant van het meer, daar waar het strand is. Twan zegt dat hij zich niet zo lekker voelt en terug wil naar de camper. Er hoeft niemand mee, hij redt zich wel. Hij loopt terug, wij door.
Bij het strand 🏖 worden we gewaarschuwd voor overstekende kikkers 🐸😳
Blijkt dat er heel veel kikkervisjes in het water zitten en de kleine kikkertjes het strand opkomen. Mind your step (het lijkt Schiphol wel). Behalve de kikkervisjes spotten we verder geen wildlife. Geen zeemeermin 🧜‍♀️ te bekennen hier.
Ik stuur Twan even een appje, of hij al bij de camper is. Realiseer me dat hij de kaart bij ons heeft achtergelaten, dus hij moet op z’n gevoel terug. Aan de bordjes heeft hij niets. Ik krijg 1vinkje te zien, dus verstuurd maar nog niet afgeleverd. Hmmmm, hij is al even onderweg……. Nog ff wachten, niet ongerust worden….. check, check
Yes, pffff, twee vinkjes. Bericht afgeleverd, dus hij is binnen het bereik van de WiFi van de camping. De vinkjes kleuren blauw en ik zie dat hij aan het typen is.
Krijg berichtjes binnen. Hij is idd terug bij de camper, maar heeft iets leuks beleefd. Op het laatste stuk van de trail staan allemaal mensen. Er staat net zo’n auto als die van Park ranger Smith (uit de film Yogibear) dwars voor de brug. Deze mensen roepen naar Twan dat hij rechtdoor en door moet lopen. Twan gehoorzaamd en kijk nog even naar links en rechts. Zit er gewoon een zwarte beer bij een struik op nog geen 10 meter van hem. Tijd om z’n telefoon te pakken heeft hij niet, maar dit beeld is voor altijd. Mooi dat hij weer terug is bij de camper.
Wij pakken de (gratis) shuttlebus naar het centrum van Whistler. Wat een service, de hele maand augustus zijn de busritten gratis. Het is een drukte van jewelste in het centrum. Het zijn allemaal fietsers. Blijkt er afgelopen weekend een enduro event geweest te zijn. Met de gondel 🚠 de berg omhoog en met de MTB 🚵‍♂️ weer naar beneden. Vandaag mogen de amateurs het parcours naar beneden ⬇️
We doen nog een paar boodschappen en pakken de bus terug naar Riverside Resort Campground. We hebben ons nog maar net gesetteld met een kop koffie op onze picknickbank als het luchtalarm weer afgaat. Nu spring ik wel direct op, met m’n camera 📷 om m’n nek loop ik richting de rangers. Er is inderdaad weer een beer gespot. We blijven op afstand, maar kunnen mooie plaatjes schieten. De beer checkt de afvalcontainer en eet wat besjes. Na een kwartiertje is hij/zij de menselijke aandacht zat en vertrekt richting het bos.
Wij gaan weer richting ons huisje op wielen.

Geschreven door Bosker.reisverhalen