Hello,

We zijn vandaag alweer 105 mijl verhuisd. Van Tropic naar Virgin bij het Zion National Park.
Het ging vlot deze morgen tot we in de buurt van Zion kwamen. Files kondigden aan dat het druk zou zijn.
In de ganse buurt van het park vonden we geen enkele vrije parkeerplaats. We zijn onze auto pas in een naburig dorp kwijt geraakt. Vandaar dan met de bus terug naar het park. Zo kwamen we pas rond 13 uur aan in Zion National Park. Dit park heeft een oppervlakte van 600 km². Het belangrijkste deel is door de rivier Virgin uitgeslepen. Deze rivier heeft een diepe groef geschuurd tussen de tot 900 m hoge veelal verticale bruin-rode rotswanden. Adembenemend mooi.
Auto’s mogen niet in deze vallei. Shuttlebussen vervoeren de bezoekers langs de enige 10 km lange weg en houden halt op 9 stops. Vanaf deze stops vertrekken dan diverse wandelingen van gemakkelijk naar moeilijk.
Het was zeer druk vandaag, overal zie je mensen stappen. Wijzelf waren niet zo in form, het reizen en de warmte die er vandaag terug was, het begint te wegen. We hebben 2 korte wandelingen gedaan in de prachtige natuur maar doordat we wat overdaan zijn, zien we dat niet echt meer.
Zo kwam het dat we om 17 uur al incheckten in ons volgende verblijf op 15 km van Zion. Een nieuw hotel met 190 kamers en met drie buitenzwembaden (tot grote vreugde bij Petra). Trouwens, voor de liefhebbers van de Netflix serie The Virgin River: de rivier die achter het hotel stroomt en die ook door het Zion National Park stroomt is de Virgin.
Vanavond zijn we gaan eten hier in de buurt. In een oubollig restaurant, of eerder gezegd rommelkot. De ober, een vijftiger met een paar tanden kwijt, maar zeer welbespraakt. De menukaart: op een groot blad aan de muur gekrabbeld. De decoraties, de kobbenetten,… We werden precies een eeuw in de tijd terug geslingerd. Maar er kwamen veel mensen eten. Elke nieuwe klant werd door de ober naar de menukaart geleid waar ze een uitbundige en grappige uitleg kregen. Plots zette hij de muziek stil en riep tegen iedereen dat ze moesten luisteren. In zijn grappig taaltje ging hij uitleggen welke desserts er vandaag te verkrijgen waren. Het waren vooral zelfgemaakte taarten. Eigen creaties, zei hij. Van elke taart kregen we een leuke volledige uitleg waarbij hij alles gebruikte. Deze geleerd van zijn grootmoeder, die andere een volledig eigen uitvinding enz.
Hij creëerde een heel eigen sfeer. En wat belangrijk was: het eten was zeer lekker.
Foto’s: eerste foto’s zijn genomen in Zion National Park.
Daarna komen enkele foto’s van dieren die wij vandaag spotten
Ten slotte enkele foto’s van ons berucht restaurant

Tot morgen.

Geschreven door AenPopreis