Hallokes,

Deze morgen zijn we om 8 u vertrokken voor onze rondreis. Het was meteen een pittige dag, 435 km staan er op onze teller.

Eerst reden we terug richting Los Angeles. Ter hoogte van de buitenwijken van deze reuzestad boog onze weg oostwaarts het binnenland in.
Het blijft ons verbazen hoe druk het verkeer hier rond deze wereldstad is. Wegen van 3*6 rijstroken hebben we regelmatig bereden. Het is voor ons wennen om hier rond te rijden.
Na een korte plaspauze, ergens rond San Bernardino, kwamen we rond de middag aan in Palm Springs. Hier hielden we halt en nuttigden het middagmaal in een typische Amerikaanse eettent. Het mondaine Palm Springs ligt aan de andere zijde van het kustgebergte. Het is er (bijna) altijd zonnig. De regen raakt er moeilijk. In de zomer is de gemiddelde dagtemperatuur 43 à 44 °C, hoewel temperaturen rond de 50 °C eerder regel dan uitzondering zijn. In de winter heerst een meer aangenaam klimaat. Vele rijkere inwoners van de kuststeden (Los Angeles, …) overwinteren in deze woestijnstad. Je treft veel duurdere woningen, hotels, golfclubs, … en heel veel palmbomen, die het geheel een prettige uitstraling geven. Tijdens onze stop was het drukkend warm.
Van ons plan om de Indian Canyons te bezoeken (wandeling maken) zijn we afgeweken. Het was te warm, Petra heeft teveel last van open blaren aan haar voetzool en dreigende wolken kwamen aanzetten over de bergen. Indian Canyons is een gebied met veel Californische waaierpalmen, die langs de beekjes in de kloven groeien, dit in schril contrast met het ruige en dorre omliggende gebied. Californische waaierpalm: deze majestueuze bomen komen bijna enkel in deze streek voor. Ze vinden hier hun ideale omgeving, de voeten in het water en met een warme kruin. Ze groeien hier langs rivieren in diep uitgesneden dalen. Het zijn overblijfselen van een meer subtropische tijd waarin palmbossen wijdverspreid waren. Deze palmen zijn de enige palmen die hun dode bladeren niet afstoten maar vele jaren laten hangen. De resulterende rokken van oude bladeren beschermen de stam tijdens branden en zijn de thuis van vele soorten vogels en andere dieren.
Op weg naar Twentynine Palms stopten we nog in Pioneertown. Dit gehucht, een nagebouwde westernstadje, is opgericht in 1946 en heeft ondertussen dienst gedaan als opname locatie voor honderden westernfilms en televisieshows. Leuk om te zien, maar ook niet meer. De bergachtige omgeving was wel zeer mooi.
In Twentynine Palms stopten we eerst bij een warenhuis. We deden inkopen voor de komende 2 dagen. Tijdens het winkelen kreeg Petra verschillende oproepen van de plaatselijke overheid. Ze stuurden noodwaarschuwingen rond. Tijdens de komende uren verwachtten ze uitzonderlijk slecht weer met hevige regen en mogelijks vloedgolven. Ze vragen voorzichtig te zijn.
Het is al 16 u en we zijn snel naar ons vakantiehuis gereden. Het huis, Roadrunners Roost genaamd, bevindt zich op 5 km van Twentynine Palms. Het is een alleenstaand en afgelegen huis in de woestijn, bereikbaar via een zandweggetje. Nog tijdens het rijden zagen we aan de overzijde een lichtgrijze torenhoge muur over een land schuiven. Wij denken een zandstorm. Toch een beetje schrikwekkend. Pikzwarte wolken komen aan de andere zijde snel dichter bij. We zijn pas aangekomen als een hevige wind opsteekt. De sleutel van het huis vinden we in de sleutelkluis die we openen met de code die we per mail kregen. Snel ons gerief uit de auto naar binnen.
Uiteindelijk valt het hier goed mee. Naast een hevige wind heeft het slechts kort geregend. Nu is het alweer aan het opklaren. Op het nieuws zien we dat het slechtste weer over de streek trekt waar we deze middag voorbij gereden zijn.
Tot morgen met een nieuwe story.

Geschreven door AenPopreis