Wat hebben we zalig geslapen deze nacht in ons woestijnhuis. Het was zo aangenaam stil. We hebben een sterk vermoeden dat dit de beste slaaplocatie van onze reis zal worden. Gisteren vermelde ik reeds de naam van ons huis: Roadrunners Roost. Een roadrunner is een vogel. Hij wordt tussen de 51 tot 61 cm lang, 300 tot 350 gram zwaar en wordt gemiddeld 7 tot 8 jaar. Deze vogel rent tot 40 km/u. Hij vliegt zelden en enkel over korte afstand. Als hij hard rent, zet hij wel 12 stappen per seconde! Over de grond rennend zoekt hij zijn prooidieren (hagedissen, slangen, vogels, insecten, eieren, muizen, …). De vogel heeft zich aangepast aan het droge woestijnklimaat. Hij overleeft met het vocht welke hij binnenkrijgt via zijn verorberde prooien. Roadrunners leven in koppels die jarenlang bij elkaar kunnen blijven. Als een jongvolwassen mannetje een vrouwtje op het oog heeft, biedt hij haar voedsel aan. Ook wipt hij met de staart op en neer en laat geluiden horen om indruk te maken. Roadrunners hebben een taakverdeling bij het broeden: het mannetje zit ‘s nachts op de eieren en het vrouwtje overdag.
Een roadrunner heeft als inspiratie gediend voor een tekenfilmfiguur in films van Warner Bros.
Nog een weetje over ons huis Roadrunners Roost: "Roost": mijn moeder sprak vroeger van den hoederroest, waarmee ze het kippenhok bedoelde. Roost is dus vertaling van slaapplaats of nest. Nooit geweten dat ons moeder ook een woordje Engels sprak ;)

Na een ontbijt op ons terras hebben wij deze dag besteed aan het bezoeken van ons eerste Nationale Park. Het minder bekende Joshua Tree Nationale Park. Ons vakantiehuis staat aan de rand van dit park.
Vier zaken uit het park vind ik de moeite om te beschrijven:
*Teddybeer cholla - de ster van de Cholla Cactus Garden - is gemakkelijk te herkennen aan de dicht ineengevlochten gele stekels, opeengepakte stengels en een donkere onderstam. Interessant is dat de zaden van deze plant meestal onvruchtbaar zijn. Teddybear cholla plant zich vegetatief voort, wat betekent dat nieuwe planten beginnen met gevallen stengelgewrichten. Het is mogelijk dat deze hele "tuin" afstamt van één moederplant. Een advies: probeer deze teddybeer niet aan te raken. De naalden komen zeer gemakkelijk los en liften mee dankzij de minuscule weerhaken op de stekels, waardoor het de bijnaam "springende cholla" krijgt. Als ze eenmaal vastzitten, zijn de stekels erg pijnlijk om te verwijderen. Geen enkel dier waagt zich aan deze venijnige plant. Ik las dat de stekels gemakkelijker door je schoenzool dringen dan dat een warm mes door boter snijdt. We waren dus voorzichtig en weken niet af van de afgebakende paden. De zone waarin deze cactussen een waar bos vormen is zeker 1 km² groot.
*Als je een Joshua Tree ziet, weet je zeker dat je in de buurt van het Joshua Tree National Park bent. Dit is enige plek ter wereld waar hij voorkomt. De Joshua Tree is geen boom, hij behoort tot de familie van de Yucca’s. Jaren geleden werd de Joshua-boom door de inheemse bevolking erkend vanwege zijn nuttige eigenschappen: harde bladeren werden verwerkt in manden en sandalen. De bloemknoppen en rauwe of geroosterde zaden vormden een gezonde aanvulling op het dieet. Tegen het midden van de 19e eeuw hadden Mormoonse immigranten hun weg gevonden naar deze streek. Volgens de legende noemden deze pioniers de boom naar de Bijbelse figuur Joshua. Ze zagen in de unieke boom met zijn opstaande takken de biddende profeet die de weg naar het beloofde land aanwees.
We genieten van deze Yucca vanwege zijn groteske uiterlijk, zijn verrassende aanblik in het landschap. De levenscyclus van de Joshua-boom begint met de zeldzame ontkieming van een zaadje, zijn overleving is afhankelijk van goed getimede regens. Jonge spruiten kunnen de eerste vijf jaar snel groeien. De groei vertraagt daarna aanzienlijk. De hoogste Joshua-bomen in het park worden meer dan tien meter De gemiddelde levensduur van een Joshua-boom is ongeveer 150 jaar.
*Ten derde: de vreemde rotspartijen die her en der in het park voorkomen. Het is alsof reuzen hier en daar hopen keien uitgekipt hebben. De grote keien liggen op hopen los op elkaar. Sommige keien zijn wel 10 m hoog. Zeer speciaal. Vanmiddag hebben wij gepicknickt op zo’n keienhoop.
*Op één van de hoogste plaatsen van het park, Keys View genaamd, heb je een geweldig uitzicht. Bij helder weer kun in zuidelijke richting kijken tot in Mexico. Wat denk je, net als wij er waren passeerde er een donkere wolk. Ze omarmde de berg. Weg uitzicht, het bezorgde wel mysterieus gevoel waar je stil werd.
Voila, mijn verhaaltjes voor vandaag zijn klaar.
Tot morgen.

Geschreven door AenPopreis