3 januari, Rolf:
s Morgens zijn we wakker geworden in Chiang Mai, in het Noorden en 's middags zaten we aan de borrel, "thuis" op Koh Chang, in het Zuid-Oosten, vlakbij Cambodja.

Vanmorgen om 05:45u ging de wekker, om 06:30u zou de taxi klaar staan maar ik had al zo'n vermoeden dat het toch iets anders zou lopen. En inderdaad, er moest nog gebeld worden en of ik akkoord ging met de prijs van 1600 baht? Dat voor 5 km?? Bleek dat ze 160 bedoelde,.....
Gelukkig kwam de Grab binnen 7 minuten, dat was stress momentje 1.

Inchecken ging goed, wachten ook, boarden ging ook probleemloos, maar toen ik de koffers ingeladen zag worden heb ik mijn koffer niet voorbij zien komen, misschien ligt die er al in joh, geen paniek.

San kreeg opeens een berichtje over de suitcase van mr. Polder, maar swipte hem meteen weer weg zoals "Tina Tinder" altijd doet zonder te lezen, San is niet Dyslectisch maar Dyshectisch, ze leest soms veel te snel zonder dat het bericht binnen komt.
Maar goed, een berichtje over mijn suitcase en ik zag mijn koffer niet ingeladen worden.....dat was toch wel ff stressmomentje 2.
De steward zei dat die in de lucht niks kon doen dus dat we dat na de landing het moesten vragen.
Dus San ging na de landing meteen uitzoeken waar mijn koffer was en ik ging bij de bagage band kijken of die niet gewoon was meegekomen.

Voor jullie beleving, in Thailand moet alles wat een accu heeft of ontvlambare vloeistof zoals een aansteker in de handbagage. Dat is het eerste jaar al fout gegaan. Toen we in wilden stappen stond mijn naam op een bordje
en werden we met een golfkarretje naar onze bagage gebracht waar ik iets uit mijn koffer moest halen om in mijn handbagage te doen.
Vandaar de lichtelijke stress.
En of ze het express doen, mijn koffer kwam pas als 1 van de laatste op de band......eind goed al goed.

San was inmiddels al op zoek gegaan naar Phet, haar vaste taxichauffeur en nadat ze hem gevonden had konden we snel op weg naar Koh Chang.
Het was de bedoeling dat hij ons tot het huisje zou brengen maar er stond een enorme rij met auto's dus hem verteld dat hij ons er maar uit moest gooien en dat we zelf wel de boot gingen pakken en en songthaew aan de overkant en hij dus direct weer terug kon naar bangkok. Hij blij, wij blij.
Dus kaartje gekocht en meteen de ferry op, ook hier kan je zien dat het toerisme weer opkomt, vorig jaar waren er maar 2 ferry's en nu 4.....en dan toch nog zo'n rij.
Aan de overkant weer een songthaew geregeld en hup, onderweg naar huis, nou ja, voor Sandra is het al thuis, maar ik moest nog ff wennen.
Koffer uitgepakt, alles moet nog even een plekkie krijgen maar dat komt wel goed.

De eerste avond wilde ik wel meteen naar Remco en Ann van het resort.
Het verliep precies zoals verwacht.......maar niet volgens plan haha
Het plan was gedag zeggen en 1 biertje, want ik had na wat boterhammen op het vliegveld niet meer gegeten maar zoals verwacht....liep het ff anders.

Het blijft bijzonder om van een thai een knuffel te krijgen.

Na terugkomst ging San toch nog eten maken, die is blij met haar keuken maar San (ik denk dat ze in haar vorige leven Thais was) vergeet steeds dat zij hier al 9 weken is en mijn lichaam dat spicey food nog niet zo gewend is.
Ik vertel haar dat 2 x per maaltijd, 1 x na de eerste hap en de 2e x na een bak koffie de volgende ochtend.

De eerste nacht was ook wat wennen, slapen onder een klamboe, gelukkig heb ik geen claustrofobie, maar verder een prima 1e nacht.

De eerste ochtend was dan wel weer fantastisch, op de hoofdpijn van het bier na.
Ik ben altijd sowieso vroeg wakker, maar de geluiden die je om ons huisje hoort.....dat is echt geweldig, de vogels, gekko's en onze huisdieren: de salamanders.
Ik zal proberen daar een keer een geluidsopname van te maken.

Onderweg in de taxi, op de ferry en in de songthaew.....des te dichterbij we kwamen, des te groter de glimlach werd bij San en mij.

We zijn weer thuis.

https://youtu.be/ue4tzMpZx9Y?si=BRNwmul12-4pUggn

Geschreven door Rosas.travels