Inmiddels zijn we al bijna een week verder. Een beetje toeren, luieren bij diverse stranden, wat boodschapjes doen en vandaag is de laatste dag dat Guido er is, dus heb ik in de buurt een kamer geboekt voor 810 baht bij Kannika Resort. Die staat wel op Booking.com maar niet op Google Maps (ik heb 'm aangemeld en wellicht staat ie er over een paar weken op).
Gister spraken Guido en ik af bij The Mount. Dat was een enorme uitdaging met alle stenen en rotsen op de weg er naartoe. Met Inge ben ik daar in de 2e week van november met de auto naartoe gereden maar we zijn er toen niet gaan zitten. Ik heb hier wel toen een foto geplaatst. De eigenaar herkende me, dat was wel grappig. Na enige tijd van het uitzicht te genieten zijn we weer vertrokken en even gaan kijken of ik Kannika kon vinden. Daarna zijn we naar Lisa gereden die in het noorden een katten en hondenopvang runt. We reden verkeerd en reden een best tricky oprijlaan op. Aan het eind was geen opvang, alleen 3 blaffende honden. Omkeren was geen optie, dus moesten we wel doorrijden om op dat erf te keren. Hobbeldebobbel terug gereden en daar wachtte een vrouw ons op met de vraag wat we wilden. Naar de opvang. Ze vertelde dat zij Lisa was van de opvang en waarschuwde ons om nooit meer zo een privé laan op te rijden. De eigenaar van dat huis is niet zo tolerant en plaatst soms ook geweren op scherp voor als er een wild zwijn langs komt. Oei...afijn, ze liet ons binnen ondanks dat op zondag de opvang is gesloten en kletste wat af. Uiteindelijk wilde ik bijtijds bij de Makro zijn en vertrokken we weer. Na het kopen van diverse boodschappen reden we beide weer naar onze onderkomens. Na de maaltijd thuis was ik zo moe dat ik om 7uur al in bed lag. Ik miste nog een telefoontje van Lek, die was langsgeweest maar mij niet zag. Ik heb hem vanochtend terug gebeld. Wat bleek, zijn vrouw was met Covid opgenomen in het ziekenhuis 2 dagen ervoor, maar is nu gelukkig weer thuis. Ik weet niet of het handig was geweest om dan ook af te spreken in verband met corona...
Vanochtend vertrok ik, na een linegesprek met Nan, zijn vrouw, het doen van een handwas, een uitgebreid ontbijt met stokbrood, groenten en tofu (lekker uit de airfryer) op weg naar Kannika. Dat zit overigens op de weg naar Khlong Plu waterfalls.
De eigenaar meldde gisteren dat ik er vanochtend al terecht kon dus was ik hier bijtijds om mijn spullen te brengen en mijn matrasje op te blazen (matras van beton🤭).
Vervolgens bleek dat er nog geen kraanwater beschikbaar was 😳. Gelukkig is dat in de loop van de dag aangesloten en kan ik zo lekker douchen.
Guido kwam hier naartoe en even later gingen we richting Rock Sand, waar ik met Rolf vorig jaar ook was, onderweg deden we nog een tempel (Shrine of Admiral Krom Luang Jumborn Khet Udomsaki) aan waarvan ik nog wist dat je daar vandaan een prachtig uitzicht hebt en bij de Honda dealer ging ik langs om te vragen of toevallig het klepje was gearriveerd waarvan ik dacht dat de medewerker van Green Cottage 'm per ongeluk had gesloopt, maar waarvan Lek me vertelde dat die al stuk was (kon niet open)🤭.
Maar bij de dealer bleek dat ie niet was besteld...nu moet ik morgen om 10uur terug komen. Ik vermoed dat ze er eentje van een andere Honda Click af gaan halen. Hij wilde dat ik over 2 weken terug zou komen, maar ik heb gezegd dat ik er dan niet ben. Lastig communiceren was dat met google translate, maar ik wil Lek daar ook niet mee lastig vallen. Zeker niet met een telefoontje omdat hij zijn vrouw uit het ziekenhuis zou halen. Guido en ik reden weer verder naar de laatste 7eleven en parkeerden daar de scooters om met een vitamine drankje langs het strand te wandelen naar het einde aan het strand. Via de huisjes achterlangs liepen we in de schaduw terug om bij Rock Sand weer het strand op te gaan.
https://youtu.be/1UwvckPjcBw?feature=shared

Na een maaltijd bij Starbeach en een wandeling via het massale KC Grande vertrokken we met onze scooters weer naar Kannika. Daar hadden we met de lieftallige Shuporn met behulp van Google translate een heel leuk gesprek. Toen ik vertelde dat Guido een vriend is en niet mijn geliefde en tevens arts is (niet helemaal waar, hij werkt als verpleegkundige op de Intensive care in Berlijn) lichtten haar ogen op. Guido was ineens erg interessant 🤣.
Guido vertrok en ik kletste nog een tijdje met Alex, die naast mij zit in de andere bungalow. Hij komt uit Zwitserland en reist inmiddels al 20 maanden. Zijn Argentijnse vriendin komt hem binnenkort vergezellen. Ik heb Klong Kloi en Elephant Bay Resort aangeraden, dus wie weet spreken we binnenkort daar af. Of hij komt een hapje eten, want hij begint het Thaise eten ook wat zat te worden 🤭.
Ik stap nu onder de douche om straks met Guido ergens te gaan eten.
Inmiddels is het kwart voor 5, tijd voor een kort middagslaapje zit er niet meer in, maar nog even relaxen is wel fijn.

Hahahaha ik kom er net achter dat de douche het niet doet. Gelukkig is er een "bumgun" dus op mijn hurken kon ik me wel afspoelen. Dat moeten ze morgen dan maar repareren als ik vertrokken ben. Geen zin in gedoe of dat men hier de kamer in gaat.

O o ik moest de waterhendel goed indrukken, douchen met gebruiksaanwijzing dus...

Guido is net vertrokken 😭
Ik zal hem echt missen, het was zo relaxed en we hebben zulke leuke interessante gesprekken gehad de afgelopen weken!
We zijn wezen eten bij Kati Culinary, heerlijke Thom yum met tofu. Wel een crime om al die stukjes limoengras, kaffir en thaise gember eruit te vissen...maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben een paar changetjes meegenomen om bij mij op de veranda te drinken en nu ben ik weer in mijn uppie.
Ik had nog even stress toen we bij het restaurant weg wilden rijden, mijn motorscooter wilde niet starten. Neee! Ik kreeg natuurlijk gelijk een dejavu van Loy Kratong toen ik de lampen nog had aangelaten en de accu leeg wA , maar sindsdien let ik heel goed op. Dus wat is er aan de hand?!? Morgen moet ik om 10 uur bij de dealer zijn! Om 11 uur heb ik met Remco afgesproken. Oh nee, en nu?Zegt Guido heel droog..."Wo ist denn dein Schlussel"...
Heb ik gewoon tegen mijn tas aangedrukt, ofzo, waardoor ik niet meer zonder op afstandsbediening kon starten🤭. Dus na wat klikjes op de afstandsbediening reed de scooter weer als een zonnetje. Guido ging zonder wat te zeggen voorop, waarvoor ik hem later bedankte. Hij had goed door dat ik in het donker niet zo'n held ben, terwijl ik overdag lekker rondscheur en elk oud en nieuw gat, hobbel, kuil, bocht etc. feilloos weet te vinden.
Veilig bij Kannika aangekomen dus en inmiddels is het 22 uur, bijna tijd om te gaan slapen.
Maar of dat lukt...hier zit een duits restaurant naast met luide muziek "go go, go Johnny go🙉" ben benieuwd...

Geschreven door Rosas.travels