Een avondje Muay Thai, ik had de aankondigings posters al vaak gezien en ook de reclame auto al regelmatig zien en vooral horen rijden. We hadden het stadion gevonden maar het was er steeds niet van gekomen en zaterdag avond was de laatste kans dus die hebben we gepakt.
Eind van de middag hadden we afgesproken met Ronald en Bianca om als afscheid nog even wat te eten, toen we weggingen kwamen we nog 2 vrienden van hun tegen met als gevolg dat we opeens gezellig met z'n zessen waren in het stadionnetje.....een open vlakte met ijzeren golfplaten als muren en plastic stoeltjes maar qua gevoel helemaal geweldig.
Er waren 6 partijen, 10 mannen en 2 dames, sommige hadden zich goed voorbereid en waren afgetraind maar van sommige kreeg ik het idee dat de weging al een paar dagen geleden was en ze daarna meteen naar de Mac Donalds waren gegaan......
En dan zelfs een paar dagen achter elkaar. Ik vond alles leuk en geweldig, je kon gewoon naar de ring toelopen, je kon ook naar de vechters toe lopen in het begin voor hun wedstrijd en wat mij erg verbaasde was dat ze voor hun gevecht gewoon naast elkaar zaten te wachten op een stoel voordat ze de ring in kwamen en gewoon zaten te kletsen.......ik vraag me dan echt af......waar hebben jullie het in godsnaam over zo vlak voordat jullie straks elkaar knock out proberen te schoppen en slaan....... misschien wel : wat heb jij allemaal gegeten bij de Mac Donalds ? Heel bijzonder om te zien. We hebben mooie gevechten gezien, mooie knock outs maar ik genoot vooral van het respect voor elkaar als vechter, voor en na het gevecht......dat is iets waar ze in het westen nog iets van kunnen leren.
Vandaag voor de 3e keer de allerlaatste souvenirs halen......maar nu echt de allerlaatste keer want vanmiddag moeten we de motor inleveren en dan nog 1,5 dag om te chillen, koffer inpakken en uitzoeken wat we hier laten tot volgend jaar.
Het voelt een beetje als wachten in de wachtkamer van een tandarts.....je wilt niet dat de tandarts de deur open doet en je naam roept........maar tegelijkertijd weet je ook dat je niet de rest van je leven in de wachtkamer kan blijven zitten.......ook al doen we dat het liefst want ik heb nog nooit in zo'n mooie wachtkamer gezeten als hier op Koh Chang.

Het filmpje volgt nog....
Rolf

Geschreven door Rosas.travels