De enige reden dat ik naar Bikaner ben gegaan is het feit dat de overige interessante steden in Rajasthan, zoals Udaipu of Jaisalmer, te ver liggen om op tijd terug te zijn in Delhi. Maar aangezien de reisgids spreekt van 'de moeite waard' heb ik een treinticket genomen naar deze woestijnstad, waarvandaan ik met de nachttrein in één keer terug kan naar Delhi.

Bij aankomst is meteen duidelijk wat met 'woestijnstad' wordt bedoeld. Los van het feit dat ik het lamdschap vanuit de trein zag veranderen van groen naar zanderig met wat steppe-achtige begroeiing, is bij aankomst op het station de hitte echt verzengend. En na enkele uren ben ik volledig gezandstraald, zand in alle hoeken en gaten en lenzen niet te dragen. Ook de mensen zijn weer anders gekleed dan in de vorige steden. Veel vrouwen zijn geheel gesluierd, oftewel ze dragen voile doeken over hun gehele hoofd. Ook veel mannen hebben sjaals om hun hoofd gewikkeld, waarna alleen hun ogen nog zichtbaar zijn. En wat echt leuk is om te zien, kamelen lopen af en aan met karren om markten en winkels te bevoorraden. Tot nu toe heb ik ze in sommige landen alleen gezien om toeristen een ritje te laten maken, hier zie je ze doodleuk de rotonde nemen tussen bussen, auto's en tuktuks of staan ze in de file te wachten voor de spoorwegovergang.

Maar ik heb het idee dat de meeste andere toeristen Bikaner links laten liggen. Ze waren overal in India verbazingwekkend dun gezaaid, maar hier ben ik in drie dagen echt geen één andere Westerling tegengekomen. En zo bijzonder als ik de kamelen vind, zo bijzonder vindt de lokale bevolking mij. In dit opzicht was ik inmiddels wel wat gewend, maar dit slaat alles! Mensen steken hun handen uit auto's om me aan te raken, iedereen schudt me de hand, als ik een winkel instap gaan ze me niet helpen maar collectief aanstaren of het over me hebben en lachen, iedereen wil met me op de foto of gaat gewoon naast me lopen, me aanstaren en niets zeggen. Dat laatste is na eerdere opdringerige ervaringen dan wel weer lekker rustig..... 😊.

Als afsluiter heb ik mezelf getrakteerd op het duurste hotel van mijn hele reis. Doe eens gek, € 35,- per nacht. Maar dan heb ik ook een balzaal met walk in closet (voor mijn rugzak.....), een ligbad, een heerlijk restaurant en een zwembad. Niet dat ik veel aan het ligbad heb, ik heb al ruim een week geen druppel warm water mogen ervaren. Ik ging bij de receptie melden dat ik geen warm water had maar werd een beetje meewarig aangekeken. Gekke vraag..... Maar ze konden wel een keteltje voor me verwarmen. Ach, met ruim veertig graden is een koude douche ook lekker 😊.

Vrijdag op naar het volgende fort. En opnieuw echt schitterend, van binnen weer geheel anders gedecoreerd dan de vorige bezochte forten. Aansluitend naar een paleis en vervolgens een heel stuk gaan lopen voordat ik de tuktuk terug naar de stad zou nemen. Ik kwam op een verkeersplein dat denk ik fungeerde als busstation, maar niet als zodanig herkenbaar was. Hoe dan ook, krakkemikkige bussen reden af en aan, allemaal eetkarretjes eromheen, en van alle kanten stroomden mensen toe met balen bepakking op hun hoofd, kinderen op de rug, met wandelstaffen (wie weet hoe lang ze al hadden gelopen.....), bedelaars die met een beker langs de busraampjes gingen om er iets in gegoten te krijgen, kortom één groot schouwspel. Ik ben ergens gaan zitten en heb anderhalf uur gewoon gekeken aan wat er allemaal aan me voorbij trok. En vond het zo'n bijzondere ervaring! Daarna terug naar het centrum en nog heel lang door de oude stad gelopen, vol met erg mooie haveli's (zie eerder verslag 😊) en gezellige bazars. En nee, natuurlijk niet met lege handen terug naar het hotel haha!

Gisteren heb ik weer andere delen van de stad bezocht en ben ik in de namiddag naar de tien kilometer buiten Bikaner gelegen kamelenfarm gegaan, waar kamelen worden gefokt en daarmee wordt ruim 50% van de markt in India bediend. Rond een uur of vier komt de karavaan terug van het grazen. Erg leuk om mee te maken!

En ja, nu mijn laatste dag, voordat ik vanavond laat op de trein stap. Ik kom om zes uur in de ochtend in Delhi aan en moet pas tegen middernacht op het vliegveld zijn, dus toch maar een goedkoop hotelletje geboekt om mijn bagage te stallen, te kunnen douchen en zonodig een power nap te doen. En nog even door Delhi dwalen. Maar vanochtend, opnieuw lopend door het drukke centrum, was ik me er erg van bewust dat het de laatste beelden van India zijn die aan me voorbij trekken. Jammer dat er geen nieuwe mooie ervaringen bijkomen, jammer dat het vrije gevoel weer plaats moet maken voor structuur, deadlines en andere zaken waar ik ruim tien weken niet mee te maken had. Maar tegelijk ben ik blij om terug te gaan, vooral om degenen te zien die ik gemist heb. En ik voel me bevoorrecht dat ik dit heb mogen meemaken en ben blij dat het zo goed is verlopen. Ik had vooraf veel twijfels of ik het wel moest doorzetten, zat bij tijd en wijle vol angst en onzekerheid, waarna Len me weer oppepte en benadrukte dat ik deze droom moest waarmaken. En die droom is in alle opzichten meer dan uitgekomen! Dus enigzins weemoedig dat het voorbij is, maar vooral supergelukkig dat ik zo'n mooie reis heb mogen maken waar ik de rest van mijn leven op kan terugkijken. Fijn om geïnspireerd, veranderd en verrijkt weer naar huis te gaan! En met heeeeeeel veel souvenirs, ca 2.200 foto's en dit reisverslag om alle bijzondere herinnering levend te houden 😀.

En ik vond het echt waanzinnig leuk om jullie in dit alles te laten delen!

NOT to be continued............

Geschreven door Niek.op.reis