Het was even spannend of ik kon vertrekken. Vanwege een naderende typhoon werden alle boottochten in Halong Bay vanaf gisteren tot morgen afgelast, gisteren begon het te waaien en sinds gisterenavond een de hele nacht voortdurende tropische regenbui. Volgens de man van het hostel was het de vraag of de luchthaven openbleef. Om 7.15u vanochtend ben ik in de nog altijd stromende regen in de taxi gestapt en door een uitgestorven, blank staand Hanoi naar de luchthaven gereden. Weliswaar met vijf kwartier vertraging, maar ik zit inmiddels hoog en vooral droog in Vientiane, de hoofdstad van Laos die aandoet als een gemoedelijk provinciestadje met 200.000 inwoners.


Een welkome verademing na de enorme chaos van Hanoi. Waar ik overigens enorm van genoten heb! Zoals ik eerder al schreef was de overgang na de leuke weken met Len erg groot en moest ik er echt 'even inkomen'. En hoewel ik nog steeds continu de behoefte heb de dingen die ik zie en beleef met haar te delen en haar erg mis, heb ik mijn draai inmiddels gevonden en geniet ik enorm van het feit dat ik nog steeds in deze mooie, bijzondere omgeving mag zijn. Bovendien was het erg lekker om na de enorm drukke weken in China, waarin we steeds op doorreis waren, nu ruim een week op één plek te zijn, voordat ik nu aaneengesloten drie weken van Vientiane naar Bangkok reis. Het gaf rust, het is fijn om te weten waar je lekkere broodjes kan krijgen of waar het 's avonds gezellig is, en leuk om elke keer in het hostel te worden ontvangen met 'hello mister Nico' 😊.

En ook het hostelleven is me, na de eerste onwennige dagen, erg gaan bevallen. Weliswaar geen enkele privacy op een kamer van zes (eerder gaf ik al aan dat Len en ik moesten wennen aan een wc zonder deur, maar met zes mensen op een kamer en dan een wc in de kamer hebben die slechts een matglazen schuifdeur heeft, is ook best een te nemen hobbeltje......), maar wel echt heel gezellig. De kamer wisselde bijna per dag geheel van samenstelling, een enkeling bleef iets langer, sommigen kwamen weer terug. Maar iedereen staat ontzettend open voor elkaar en is geïnteresseerd in elkaars (veelal bijzondere) verhalen, en het is leuk om een mix te ontmoeten van mensen uit echt alle landen. En verbazingwekkend veel Nederlanders! Op enkelingen na van midden dertig kon het overgrote deel mijn kind zijn. Des te leuker vond ik het dat ik ook door hen werd meegevraagd te eten of een biertje te drinken. En zelf word ik ook gemakkelijker in het aanspreken van anderen: ik ga gewoon bewust naast iemand die alleen zit koffie drinken op een terrasje of op een bankje zitten in het park, en dan komt het gesprek vanzelf. Bovendien wil elke Vietnamees dolgraag met Westerlingen 'Engels oefenen', zoals ze zelf zeggen, dus ik heb ook met tientallen Vietnamezen zitten kletsen.

Ik heb dus veel door Hanoi gelopen en kreeg er geen genoeg van. Een ongelooflijk hectische, maar gezellige, levendige stad. Ik heb echt alle uithoeken lopend bezocht, langs alle bezienswaardigheden, maar vooral stegen in, terechtkomend in woonwijkjes en op straatmarktjes waar geen toerist zich meer vertoonde en waar ik de meest bizarre dingen aantrof (een in stukken gehakte hond (hondenbrokken 😜), grote padden die gevild werden, schildpadden die in stukken werden gehakt).

Daarnaast ben ik, zoals ik de vorige keer aankondigde, twee dagen met overnachting op een boot naar Halong Bay geweest. Wat is het daar mooi zeg! En al helemaal om daar de zonsondergang en -opgang te zien. Helaas viel de groep waarmee ik op de boot zat enorm tegen (een aantal groepjes van drie, dat geen enkele interesse had in de andere gasten, dus zat ik twee dagen aan tafel met een Singaporese vrouw en haar in Australië studerende dochter. Heel interessant, maar niet als gesprekspartners voor twee dagen.....

Ik besloot dus niet meer uit mijn vertrouwde hostel weg te gaan en heb dan ook alleen nog een dagtocht geboekt naar Hua Lu, de voormalige Vietnamese hoodstad tot ca het jaar 1000, gecombineerd met een tocht in roeibootjes over een riviertje en door grotten (zat in een bootje samen met een enorm aardige jonge Japanner) en met een fietstocht over onverharde paadjes door landelijk gebied. Leuk!

Ik had er nog tijden kunnen blijven, maar ook wel weer leuk om nu weer verder te gaan. Vanmiddag en vanavond al even de omgeving verkend en meteen een aantal van de enorme hoeveelheid tempels hier bezocht, maar morgen echt de stad in op ontdekkingstocht. En nu naar bed. In mijn dit keer wel erg Spartaanse hostel. Op een tienpersoonskamer (gelukkig zijn we maar met zijn drieën), zonder handdoek of lakens. Gelukkig heb ik alles bij me, maar na Hanoi valt dat even tegen. Maar ja, wat kan je voor € 4,- per nacht nou ook helemaal verwachten haha! Ik kan dus nog altijd zonder al te veel financiële schade verkassen 😀.

To be continued 😊.

Geschreven door Niek.op.reis