Heel langzaam naderen we het einde van onze fantastische roadtrip door Madagascar. Over een paar dagen komen we aan in Antananarivo, ofwel Tana zoals men hier de hoofdstad noemt. Maar eerst nog een kort verslag van onze belevenissen nadat we terugkeerden van Tsingy de Behamara.

Omdat we de heenreis in onze kleine 4WD best wel heftig vonden, hebben we besloten om de terugreis in twee etappes te doen. Dat maakt het iets relaxter en betekent niet een hele dag stofhappen en trillend in de auto zitten van de kuilen, ribbels en groeven. Het bleek een hele goede keuze te zijn. We hoefden niet voor dag en dauw op en reden op ons dooie akkertje naar Belo-sur-Tsiribihina. De bac bij Bekopaka hadden we snel genomen. Leek het in het begin nog onwijs spannend om met de pont naar de overkant te gaan, nu draaien we daar onze hand niet meer voor om. De reis verder ging goed, eigenlijk niemand onderweg gezien en het leek of we de kuilen wat gemakkelijker konden nemen.

In Belo vonden we een heel leuk hotelletje. Een mooi ingericht koloniaal gebouw en een prima kamer. Het hotel had ook een leuk huisdier. In een hoek was een groot hok gemaakt van ongeveer 4 X 2 meter. Deels met een bad. Ideaal voor wat schildpadden om daar rond te dobberen, dachten we. Maar het hotel had er al 25 jaar een immense krokodil in liggen! Werk aan de winkel voor Marianne Thieme, vonden we. We hadden tijd genoeg om het dorpje te verkennen. Nu zijn de gemiddelde dorpen hier niet zo heel erg groot, dus na 2 uur hadden we alle straten wel gehad. Omdat er eigenlijk geen toeristen langer blijven dan een lunch bij Mad Zebu en vervolgens snel doorrijden, trokken we zoals gewoonlijk weer veel bekijks.

Het hotel had nog een verrassing voor ons. Het internet ging al aan om 19 uur en zou zeker tot 21 uur in de lucht blijven, hoera! Op onze vraag of er nog ergens de Champions League finale werd uitgezonden, was het antwoord ontkennend. Er was hier geen tv. Gelukkig dat AJAX niet in de finale stond!

De volgende ochtend om een uurtje of 9 naar de volgende bac gereden. Ook hier weer snel aan boord en vertrokken voor een tocht die wel 50 minuten duurt. Aan de overzijde was het een drukte van belang. Veel auto’s met toeristen, te veel om op een bac te kunnen. Die moesten zeker dus nog wel een uurtje wachten. Terug naar Morondava kwamen we ook heel veel auto’s tegen die die kant opgingen. Blijkbaar begint het seizoen hier op gang te komen. De reis ging soepel, zonder veel bijzonderheden. Onderweg nog even een afslag genomen naar de Baobab Amoreux, twee baobabs die in elkaar verstrengeld zitten alsof ze verliefd zijn. Niet direct HET hoogtepunt van onze reis, maar dit konden we ook weer afvinken.

In Morondava een heerlijke relaxdag gehad. Gelopen naar het strand. Daar wilden we met de publieke piroque naar een schiereiland. Omdat het laag water was, konden we lopend dit bereiken, gadegeslagen door alle vrouwen met manden met vis en andere spullen op hun hoofd. Heerlijk lekker gelegen op het strand, regelmatig gezwommen en vooral in het begin kunnen kijken naar het harde werk van de vissers die tijden bezig zijn om hun netten binnen te halen. Toen ze hiermee klaar waren, hadden we het strand echt voor ons alleen. Terug wel weer met de piroque, want het was inmiddels hoog water. Tussen 30 locals in een smal bootje dat verbazingwekkend stabiel op het water ligt. Leuke ervaring!

Gezellig gegeten met een NL stel dat op dezelfde dag als wij vertrokken vanuit de hoofdstad voor hun roadtrip. Ze waren net aangekomen na 6 dagen met gids Aimé door de westkust te hebben gereden. Leuk om hem ook weer even te zien. De Nederlanders vertrekken hierna naar Tsingy, dus we konden hen nog wel wat praktische tips geven.

Wij zijn nu aangekomen in Miandrivazo. En tijdens deze vijf uur durende rit vanuit Morondava iets heel bijzonders meegemaakt: de ruitenwissers hebben overuren gemaakt! Het heeft flink geregend en het is erg drukkend warm. Dat is de eerste keer dat we geen zon hebben hier. In een miezerig regentje nog even door het stadje gelopen. Ontelbare keren aangesproken met “salut Vazza”. Daarna lekker relaxen in ons schitterend gelegen hotel Princesse de Tsiribihina. Als de zon het nog op zijn heupen krijgt, zien we zeker een mooie zonsondergang!

Geschreven door Naarbuiten