Isalo National Park is het eennagrootste nationale park in Madagascar. In 1962 werd het al gesticht en het is een grote magneet voor toeristen. We wilden hier zeker twee volle dagen van genieten, dus hadden we drie nachten geboekt bij “Chez Alice”, een klein Center Parcs met een aantal bungalows. Het was prachtig gelegen met uitzicht op de bergen van Isalo NP. Gezellige sfeer en leuke zitjes, dus helemaal goed. Na aankomst gelijk op zoek gegaan naar een gids die ons twee dagen kon rondleiden hier. In Madagascar is het bij ieder NP namelijk verplicht om met een gids naar binnen te gaan. Een bureautje gevonden dat een leuk programma had en daar dus geboekt. De volgende dag konden we om 7:30 het park in! Het diner bij Chez Alice was helemaal top. Heel gezellig restaurantje en voor het eerst deze reis hadden we het idee dat we niet de enige gasten waren.

De volgende ochtend kennis gemaakt met onze gids Safide en de chauffeur. Die laatste zette ons af bij een parkeerplaats en zou ons aan het eind van de dag weer ergens ophalen. In het begin van de wandeling liepen we tussen een hoog “grijsopreis” gehalte. Omdat we wat sneller waren, haalden we iedereen tijdens de beklimming in en al snel hadden we het hele gebied voor ons alleen. De natuur is hier echt geweldig mooi. Grote rotsformaties die door eeuwen erosie een bijzondere vorm hebben aangenomen. In de verte kijk je uit over grote savannes, het lijkt echt Afrika! Onze gids vertelde heel veel over flora, fauna en de cultuur van de Mora stam, die hier in dit gebied leeft. Interessant en onderhoudend.

De lunch was echt geweldig, een barbecue bij een campingplaats. Daar zatten ook veel ringstaartmaki’s die graag een hapje wilden meeeten. Helaas voor hen mochten ze niet gevoerd worden. Maar ze zaten op het vinkentouw om iets op te pikken dat de gasten lieten vallen. Onze gids had ook nog de enige witte lemuur gespot die in dit gebied leeft. De rest van de familie is gevlucht vanwege een grote brand in het natuurgebied. De overgebleven lemuur bewaakt het territorium en hoopt dat zijn familie terugkeert.

De wandeling bracht ons ook bij twee kleine meertjes. In het grootste meer met waterval hebben we heerlijk gezwommen. Alhoewel het water heel koud was, wende het snel en was het een aangename verkoeling van een intensieve tocht. We waren daar precies op tijd. Toen we uit het water kwamen, kwamen er heel veel andere toeristen aan en was het gedaan met de rust.

De tweede dag gingen we, nadat we een enorm hobbelig zandweggetje hadden genomen (17 kilometer in net geen uur afgelegd), door een dicht bos naar de Canyon des Makis. Het was voor Dick een zware tocht: veel klauteren over enorme rotsblokken, hinkstapspringend over stenen in een snel stromende rivier, kortom een uitdaging voor iemand met weinig evenwichtsgevoel. Gelukkig voelde de gids goed aan waar een helpende hand nodig was. Na deze lastige tocht doorgestoken naar de Canyon des Rats. Dat was een stukkie makkelijker gelukkig. Bij beide tochten liepen we tussen enorme rotswanden langs een snelstromend riviertje. Mooi hoor!

Op de terugweg een heerlijke lunch gehad in de schaduw van een grote boom. Onze gids had sandwiches gemaakt met kaas en groente, inclusief eitje en tomaat. Als toetje een paar bananen en een koekje. Heerlijk! Onderweg nog een jonge vrouw kunnen fotograferen die de rijst aan het zeven was in een zeer kleurrijk jurkje. We zagen ook mannen rijst oogsten en in bossen op stenen slaan, blijkbaar om het kaf van het koren te scheiden.

De gids liet ons tot slot nog “la Reine” zien. Het is een geërodeerde rots die er sprekend uitziet als een koningin. De afbeelding siert het biljet van 1000 Ariari. Blijkbaar vindt men hier het niet zo interessant, want dat biljet is maar liefst 0,25 cent waard... Daarna nog een paar andere bezienswaardigheden in het park gezien inclusief een interactief museum. Helaas kon men sinds 2016 de batterijtjes niet meer vervangen, dus werkte er niets meer.

Bij ons vakantiepark weer een heerlijk avondje gehad. Het eten is hier echt top en de setting is geweldig. We zouden hier graag nog even willen blijven, maar morgen reizen we weer door richting Tulear!

Geschreven door Naarbuiten