Ja onze laatste dag in Albanië. En eigenlijk zijn we er ook wel klaar mee. Wat heeft de CMAS (overkoepelend orgaan) een pech gehad dat ze in Albanië Mr. Igly hebben aangesteld om alles te regelen. Hij kon maar enkele woorden Engels en zei op alles; oké of don't warry. Maar regelde ondertussen niks.
Gelukkig was er nog een groep Italianen aangesteld die rondom het duiken alles (probeerde) te regelen, maar ik wil niet weten hoe vaak die tegen een muur zijn aangelopen.

Maar eerst nog wat leuke dingen:
Ik was vergeten te schrijven, dat toen wij zaterdag de ontbijtzaal binnen liepen iedereen spontaan 'happy birthday' voor Henny begon te zingen. Volgens mij namen de Belgen daarin het voortouw.
Zo ging dat de hele tijd. De sfeer was zo goed, zo gezellig, zo'n saamhorigheid. Voor mij voelt dat als één grote familie.
Ook de samenwerking. Marco en Henny, die elkaar de foto's laten zien, om de mening van de ander te vragen. Jos, die trots vóór de prijsuitreiking zijn filmpjes al laat zien en aan mij vraagt of ik toch wel mee naar voren wil lopen, als, als, als hij een medaille wint (omdat Dennis al naar huis is). En dat dat ook nog gelukt is, wauw!
Voor sommigen was het opeens niet gemakkelijk om hier te zijn, maar ik weet zeker dat het iets makkelijker voor hen is geworden door hoe wij hier met elkaar omgingen.

Nu stop ik even met deze melodrama, want ik heb nog het één en ander te vertellen over hoe het hier maandag verliep.

Nadat we Marco en Paul om 7 uur hadden uitgezwaaid kon ik niet meer slapen, zelfs na dit korte nachtje. Dat kwam ook omdat iedereen aan het 'napraten' was op FB, Insta, messenger. Alle foto's en filmpjes van alle deelnemers werden gedeeld, er waren heel veel vriendenverzoeken en ik wilde zelf ook al onze vrienden en familie de foto's en film laten zien.

Om 9 uur krijg ik een appje van Jos; komen jullie nog ontbijten? Oh, is het al zo laat. Even douchen, we komen eraan.
Na het ontbijt komt Karim nog even bij ons zitten. Hij vertelt dat hij deze keer zó druk is geweest om te helpen organiseren, dat hij maar 1x zelf heeft kunnen duiken. Meestal maakt hij zo'n 6 duiken. Hij is eigenlijk degene die aanwezig is om te kijken of het goed verloopt (President van de CMAS). Dat zegt toch al genoeg.

Jos gaat naar zijn kamer om zijn spullen te gaan inpakken en wij...... ik heb geen idee wat wij zijn gaan doen. Tanden poetsen, bankhangen, géén idee.

Rond 11 uur gaan we met Jos koffie drinken bij het beach-restaurant. Daar zien we Simon en Igly. Jos loopt ernaar toe om te vragen hoe laat hij morgenvroeg wordt opgehaald door de taxi. Igly begint erover dat Jos z'n duiken nog moet betalen, maar die heeft Jos gisteravond al betaald. Hele discussie, totdat Jos laat zien op z'n telefoon dat het geld overgemaakt is.
Dan gaan wíĵ vragen hoe het zit met onze kamer, want het blijkt dat de aankomende 2 nachten niet geboekt zijn.
Simon zegt dat dat een fout van Igly is en dat hij die nog voor ons gaat betalen.
We gaan samen naar de receptie om het te regelen. Gelukkig kunnen de receptionistes wel Engels, dus die vertalen voor ons naar Igly en andersom. Maar het duurt nog al voordat het geregeld is.
Dan willen ook nog weten hoe laat de taxi ons komt ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. Ik reken zelf uit; 6 uur voordat het vliegtuig de lucht in gaat. Dat is voor Jos tussen 9 en 10 uur en voor ons 's nachts om 1.00 uur. Dat schrijf ik op.
Jos heeft de pech dat de Finnen dan ook naar huis gaan, dus afwachten hoe laat die vliegen. Dat wordt dus, horen we later op de dag, 4.30 uur voor Jos. Dus zo'n 7 uur hangen op het vliegveld 😕 Echt balen.

Ik zit de middag nog een tijdje aan het zwembad, te haken en een boek te luisteren.
We lunchen bij het beach-restaurant, waar het weer eens lekker misloopt.
Henny vraagt om patat bij z'n vlees de ober vraagt, moet er nog een apart schaaltje friet bij. Nee dat hoeft niet, zeg ik. Krijgt Henny helemaal geen patat. Vragen we, kan hij die nog krijgen. Nee dat kan niet, ze bakken niet apart patat 🤣🤣🤣 Ongelofelijk!
Ik krijg de salade van Jos, hij had als enige een voorgerecht besteld, maar ik krijg mijn hoofdgerecht niet. We eten maar op wat we krijgen. Vanavond ergens anders eten.

Later krijgt Jos bij de receptie te horen dat hij nog 1 overnachting moet betalen. Wij zeggen dat Igly dat geregeld en betaald heeft. Maar dat is dus blijkbaar niet zo. Het hotel heeft verder niks met dit hele evenement te maken. Ze vangen er alleen een berg geld van. Igly en Simon hebben alles geregeld.
Ik doe Simon via messenger een berichtje en Jos belt ondertussen naar Desmond van de NOB.
Simon reageert niet maar heeft later wel contact met het hotel. Hij kan er verder niks aan regelen, Jos moet die extra nacht regelen en Igly is er intussen al vandoor.
Desmond spendeert er nog een mailtje aan, maar ook daar krijgt hij geen reactie op.
Uiteindelijk betaalt Jos de rekening, in overleg met Desmond.
Tjonge jonge, wat een organisatie.
Later eten we ons verdriet maar weg met lemon cake bij Jos.

's Avonds gaan we uit eten bij een tentje iets verderop in de straat, waar Jos en Dennis afgelopen week ook een keer zin geweest. En wat heb ik daar gegeten: Zalm. Hééérlijk!
Nog even wat napraten en toen hebben we afscheid genomen van Jos. Hij wil nog even een paar uur slapen. Hij ziet er wel tegenop, vooral dat hij nu alleen gaat en dat hij zolang op het voorbeeld moet zitten.
Dat zit me toch niet lekker en ik app hem even later dat ik om 4.15 uur naar z'n kamer kom om te helpen met de bagage. Ook hij heeft, net als elke onderwater- en videograaf, teveel bagage om alleen te dragen.
Iets na half 5 zwaaien wij Jos en de 2 Finnen uit en vlug weer naar bed.

Geschreven door Marjos.reisdagboek