Na een paar uurtjes slaap, ging om 2 uur de wekker. De laatste dingen gepakt en om 2.30 uur rijden we naar Schiphol. Daar staat Tanja, die gebracht is door haar tante, ons al op te wachten. En dan schuiven we aan in de lange, lange rij reizigers. Alle incheckbalies van Transavia zijn open, maar het duurt een hele tijd voor we aan de beurt zijn.
Na de incheck mogen we naar gate D86. Eerst naar de douane en dan zien we dat het nog 10 min lopen is naar de gate. Omdat we alle 3 een zware rugzak, handbagage met fotospullen van bijna 10kg, bij ons hebben valt het niet mee.
We zijn net om 6.00 uur bij de gate op het moment dat die open gaat. Wij mogen als één van de eersten doorlopen omdat we dat geboekt hebben en een stoel erbij geboekt hebben. Een stoel met extra beenruimte, heerlijk. Zo wisten we ook zeker dat onze handbagage niet het ruim in hoefde, want dat wil Henny natuurlijk niet met die dure apparatuur. In het vliegtuig horen we dat we nog niet kunnen vertrekken omdat de helft v.d. bagage er nog niet is. Zóek is!!! Gelukkig komt het er na een kwartiertje toch aan een kan het ingeladen worden. Pfff
Maar daar houd het toch niet mee op. Na een prima reis met een pittige landing (korte landingsbaan, dus we gingen flink in de ankers) staan we te wachten bij de lopende band. Er staat niet op het bord van welke vlucht de bagage is die daar binnen rolt. Maar we zien mensen uit 'ons' vliegtuig hun koffers pakken, dus dat zit wel goed. Totdat de kofferstroom stopt. Na 5 min zie je mensen toch ongerust kijken.
Verderop loopt nog een 2e band, iedereen daar naartoe, maar het duurt nog 5 min voordat deze lopende band bagage spuugt. En dat waren 5 héle lange minuten. Is toch niet alle bagage mee gekomen? Wat een opluchting als we alle koffers hebben.
Voordat we de luchthaven uitlopen wordt de QR code gecheckt. Hier kon je thuis al papieren voor invullen. Eenmaal buiten staat er helaas niemand met een bordje met onze naam erop. Wat nu? Na een tijdje besluiten we Pedro, de grote organisator, te whatsappen (te wapsen zoals onze buurman zegt)
Hij doet gelijk een berichtje terug. "Ik kom zo, in een blauw busje". (Dit schreef hij in het Engels hoor) En inderdaad na een paar minuten komt Pedro eraan. Hij is eigenaar van een duikschool op Madeira en ook onderwaterfotograaf. Zijn boot is nu ook op Porto Santo, want alle duiken zijn vanaf een boot.
Hij brengt ons naar Vila Baleira, waar we 1 nachtje blijven. Onderweg vertelt hij nog even dat we morgenvroeg om 6.30 uur opgehaald worden. De veerboot naar Porto Santo vaart maar 1x per dag en dat is 's morgens vroeg.
Als we ons inschrijven bij het hotel vertellen ze ons dat het ontbijt om 8.00 uur is. Aaaah, dan zijn we al weg. Hebben we een hotel met alleen ontbijt, kunnen we er niet eens ontbijten. Maar gelukkig, we krijgen een ontbijtpakketje mee. Hebben we wat te kotsen op de veerboot 🤪
Na even op bed te hebben gelegen, gaan we de stad in op zoek naar een restaurant. Gelukkig, aan de overkant v.d. weg vinden we er al één. Dat wordt een hamburger, omelet en steak met salade (op 3 verschillende borden hoor en natuurlijk geen salade voor Henny) Op de foto bij het blauwe kruisje.
Daarna toch maar een uurtje op 1 oor, maar niet voor Tanja, die gaat nog een eindje kuieren.
Later zitten we op het terras met zwembad op de 4e verdieping van het hotel met een prachtig uitzicht.
's Avonds lopen we weer naar de overkant om op zoek te gaan naar een restaurant. De weg loopt sterk naar beneden, dus dat wordt flink klimmen als we weer terug lopen. Maar het eten was heerlijk. Zie foto.
En nu slapen, morgen vroeg weer op.

Ik vergeet steeds te vertellen dat de NOB (Nederlandse Onderwatersport Bond) een crowdfundingactie heeft opgezet voor de deelnemers. Dat voelt wel een beetje raar. Wij willen hier toch zelf aan meedoen en om dan geld te gaan vragen daarvoor. Daarom heeft Henny een aantal sponsors bereid gevonden om hele mooie prijzen beschikbaar te stellen. Tot nu toe is de kans heel groot dat je een prijs wint als je minimaal 10 euro doneert.
Klik op de link hieronder.

https://www.geef.nl/nl/actie/teamnlmadeira/donateurs

Geschreven door Marjos.reisdagboek