Het laatste stukje van ons reis heb ik samengevat in 1 verhaal. Echt het allerlaatste.

Maandag (één na laatste dag)
En zo zitten Tanja en ik vanmorgen met z'n tweetjes aan het ontbijt. Henny heeft besloten lekker in bed te blijven liggen.
Vannacht een berichtje gekregen van de Marco's dat ze veilig thuis zijn gekomen.
Tanja en ik gaan daarna bij het zwembad liggen. Het is wel heel bewolkt. 's Middags trekt het open en genieten we nog van de zon. We moeten met de bagage onderin ons appartementen complex staan (dus niet alle trappen af (of de hellingbaan) En maar goed ook want van 1 koffer is een wieltje kapot en die koffer weegt 30 kg. En van de andere koffer lopen de wieltjes ook niet fijn meer. Om 16.45 uur worden we daar opgehaald. Tenminste...... Tanja loopt om 16.50 uur naar de receptie. De chauffeur wordt uitgefoeterd dat hij nog niet op weg is. Maar we zijn op tijd bij de veerboot en om precies 18.00 uur varen we naar Funchal Madeira. Om 20.30 uur leggen we aan een worden we naar het hotel gebracht. Daar wacht Johannes ons al op. We hebben inmiddels gehoord dat Robert bij ons in het vliegtuig meegaat. Eindelijk. Na een hele week in het ziekenhuis te zijn geweest. Het wordt nog wel spannend hoe het allemaal geregeld wordt, Want Johannes leest ergens dat Robert in een rolstoel vervoerd kan worden en ook dat hij een stukje kan lopen. Nou dat lopen lukt echt niet. We gaan het zien.
In het hotel mogen we de meeste bagage beneden in een bergruimte laten staan. 1 kleine koffer met onze kleren voor morgen, toilettassen, schoenen en nog wat aanvullingen voor het gewicht, nemen we mee naar boven en natuurlijk onze handbagage (2 rugzakken met fotospullen en de laptoptas)
Wij gaan met z'n vieren nog even wat eten, want dat was vanmiddag om 15.00 uur. Lekker verse jus d'orange met een kleine pizza. En dan op tijd naar bed.
Morgenvroeg om 6.30 uur op.

Dinsdag (naar huis)
Dus om 6.30 uur opstaan, eerst Henny feliciteren met z'n 55ste verjaardag. Om 7 uur kunnen we ontbijten, even snel, want om 7.30 uur komt de taxi zodat we op tijd op het vliegveld zijn en we op tijd in kunnen checken. Dat hadden ze in het ziekenhuis gezegd tegen Johannes. Wij zijn dus om 8.00 uur op het vliegveld, om 8.30 uur zal de incheckbalie open gaan. Waar blijft Robert, hoe zal hij aankomen, mag hij in een rolstoel blijven zitten, is er iemand bij hem die ook bij hem blijft of moeten wij dat gaan regelen? We zijn op het ergste voorbereidt. Maar natuurlijk gaat alles anders dan dat wij allemaal bedacht hebben. We kunnen inchecken en net als ik ingecheckt heb komt Robert eraan, in een rolstoel met begeleider. Pfff, gelukkig, alles komt goed. Wij wachten even tot Johannes en Robert ook ingecheckt zijn. Haha, kijk hier hadden wij niet aan gedacht; ze gaan hem niet zomaar inchecken. "Wanneer is dit gebeurt meneer, langer dan 24 uur geleden? Kunt u dat bewijzen?" Dat is 1 van de vragen. Wij stonden er niet naast, maar de rij met wachtende passagiers wordt steeds langer. Na een half uur openen ze toch nóg maar een balie en even later is Robert ook ingecheckt. De begeleider gaat mee totdat Robert in het vliegtuig zit. Dat is dus prima geregeld. Maar, door dit alles hebben we wel vertraging. We vertrekken een half uur later dan gepland en ik hoor 1 passagier zeggen dat ze 2 uur in de rij hebben gestaan voor de incheckbalie. Tja, wij weten hoe dat komt.
We hebben verder een prima vlucht. Robert ook. Hij zit op 3 stoelen. Niet heel comfortabel, maar hij is veel te blij dat hij eindelijk naar huis mag.

Bij de bagageband duurt het heel lang voordat onze bagage eraan komt. Ja, als eerste inchecken betekent ook dat de bagage er als eerste is ingegaan en dus als laatste eruit is gekomen. Onze grote koffer komt er helemaal kapot uit, maar alles zit er nog in. En dan komt de bagage van een andere vlucht er al aan en missen wij nog 1 koffertje. Die ene die we 's nachts mee hebben gehad in de hotelkamer. Dus we gaan naar de balie voor vermiste bagage. Als we uiteindelijk weg kunnen, zijn Johannes en Robert al naar huis. Robert werd met een taxi naar huis gebracht, Johannes werd door een vriendin opgehaald. De tante van Tanja, die Tanja op komt halen, heeft de bos bloemen overgenomen en die krijg ik van Robert en Marleen. Heel erg bedankt allebei. Echt niet nodig, maar wel heel lief.
En dan naar huis. Het was een geweldige ervaring en een hele gezellige, enerverende vakantie. Ik heb echt wel vakantie gehad, ondanks dat er veel gebeurd is.

Mocht je een donatie gedaan hebben, de prijsuitreiking volgt nog, daarvoor willen we alle sponsors nogmaals bedanken:
Ron Offermans
De Nederlandse Onderwatersport Bond
Aquacam
Duikcentrum De Grevelingen
Duikwel Apeldoorn
Onderwaterhuis.nl
Bessel Regterschot
Restaurant Even Pause
SealifeBenelux.nl
Sea&Sea.nl
Tusa
Snooty Snoot
Van Zelst bv

En uiteraard kun je nog steeds doneren en maak jij ook kans op één van die mooie prijzen. De kans is 50/50 dat je wat wint.
https://www.geef.nl/nl/actie/teamnlmadeira/donateurs
De verloting zal waarschijnlijk gebeuren in november tijdens de prijsuitreiking van het ONK (Open Nederlands Kampioenschap)

Geschreven door Marjos.reisdagboek