Na een heerlijke (maar vrij korte nacht) zaten we vanmorgen om 7.30 weer aan het ontbijt. Onze dag start steeds met het wakker bellen en aanzwengelen van de kinders waarna we ons gaan aankleden. Na het ontbijt start om 8u de zorgverlening. We overleggen dan steeds even per team hoe we het gaan doen, wie welke gast helpt, of er mensen in bad willen etc. Het gaat iedere ochtend soepeler, de rolverdeling en taakverdeling is duidelijker en we maken meer gebruik van elkaars kracht. Sommigen hebben nou eenmaal meer feeling met dweilen dan met het zorgen voor mensen met een zware beperking.
Hoe je hier vooruit kunt, heeft alles te maken met je achtergrond en ervaring. Iedere vrijwilliger komt met de beste intenties hier zorgen maar als je nog nooit iemand gedouched hebt omdat je dagelijks werk verpleegkundige bij de methadonverstrekking is, dan is het pittig. Douchen is level 3, een tillift gebruiken is 10, maar iemand douchen die zulke contracturen heeft dat je eerst zijn voeten opzij moet duwen voordat ie kan poepen: dat is level 250.
Stel je voor dat je ergens nieuw komt werken, niet alleen jij bent nieuw maar al je collega’s ook. Je weet niet eens waar de handdoeken liggen en je hebt geen idee wie verpleegkundige is en wie niet. Je patiënten ken je ook allemaal niet en zij elkaar niet. Dat is zoeken, water bij de wijn doen, veel communiceren en dubbelchecken. Sommigen komen hier al voor de 5e of 50e keer en laten dat ook merken. Dat jij (of een ander) veel vertrouwder bent met deze doelgroep is in de organisatie van de zorg van ondergeschikt belang. Nu we op dag 4 zitten merk je dat er weer rust komt en dat is fijn!
We zouden naar Veere gaan maar dat liep anders, een Zeeuw had daar in de haven een slagboom uit de grond gereden, we konden dus niet aanmeren. Het alternatief was het bruisende plaatsje Willemstad. In Urk op zondagmiddag is meer te doen dan in Willemstad op woensdagmiddag. Helaas was het weer ook niet al te best. We hebben op eigen gelegenheid wat door het dorp gesjouwd en toen het opeens ging regenen kwamen we net bij een frietkar uit waar we onder luifel konden schuilen. Omdat we er toch waren maar een kipcorn gegeten en toen het droog was weer terug naar het schip. Tegen 17.45 kwam ik daar met mijn gast weer aan en het schip vaarde al uit toen we om 18u aan tafel gingen, net op tijd dus!
Het eten is iedere avond fantastisch en heel mooi opgediend. Zo zijn wij als vrijwilligers ook echt te gast in een sjiek restaurant.
In de avond was er een pubquiz en daarna begon de zorgverlening voor de nacht. Ook dat ging vlot en om 11.20 lagen onze gasten er allemaal in. In de bar was het nog tot 1u erg gezellig met vrijwilligers. Marieke en ik hebben vervolgens de nachtdienst nog het nodige entertainment geboden en zijn om 1.45 gaan slapen.
Morgen zal ik wat verhalen delen over de gasten. We hebben echt in ons leven al heel veel ellende gezien maar zoveel mensen met zoveel pech in het leven bij elkaar op een boot, is echt een andere ervaring. Niet verdrietig of zwaar maar het doet je wel stil staan bij de echt belangrijke dingen. En het plezier wat zij hebben bij een simpele muziekavond of een uitgebreide badbeurt is echt goud waard!

Geschreven door Marientje.is.weg