Zoals ik gisteren schreef wilde ik vandaag gaan wandelen en een aantal kunstwerken bezoeken in de omgeving. Deze kunstwerken zijn helaas niet vlakbij elkaar geplaatst maar op minimaal 25km van elkaar geplaatst. Ze zijn ook nog eens allemaal op grote hoogten geplaatst dus de route er naartoe gaat via smalle wegen, haarspeldbochten en stijgingspercentages tot 18%. Dan doe je dus al gauw 45min over 25km en daar hadden we minder zin in. We waren op tijd op en zaten om 9u in de auto. Eerst naar een patisserie lekkere belegde broodjes en drinken gehaald voor onderweg en na een uurtje rijden kwamen we op onze eerste startplek aan. Een mooie wandeling naar een militair fort uit de 1e wereldoorlog wat bij het Oostenrijkse vestingstelsel hoort. Na de eerste wereldoorlog is het fort gerestaureerd waarna het tijdens de 2e wereldoorlog gewoon weer kapotgeschoten is. Hoe zinloos wil je het hebben. De kinderen zijn totaal niet onder de indruk van de geschiedenis van de regio. Aan de ene kant heel fijn dat vrijheid zo vanzelfsprekend is voor hen en oorlog een ver-van-hun-bed show maar toch. Enig bewustzijn over hoe zwaarbevochten onze vrijheid is, vind ik wel belangrijk. Maar goed. Sem heeft vooral gekletst over krekels. Het was een zeer interessant en ter plekke verzonnen verhaal wat hij wist te brengen als een ware Freek Vonk kloon. Voor wie het interesseert: er zijn biologische krekels, die leven vooral in Europa en in Italie in het bijzonder. Daarnaast zijn er veganistische krekels, die leven in IJsland, Griekenland, Curacao en Oceanie. En tot slot hebben we de vegetarische krekels, die komen vooral in Afrika voor. Dus.
We hebben bij het fort onze broodjes gegeten en zijn daarna verder de berg opgewandeld. Daar bleek een heerlijke berghut te zijn waar we nog wat gedronken hebben voor we de wandeling terug maakten. Hier naken ze hun eigen zuivel van de melk van hun koeien. We kochten er een stuk bloemetjeskaas. Op de terugweg hebben we nog koeien en paarden geknuffeld. Ik wilde heel graag nog naar de draak: Dragon di Vaia. Deze draak is gemaakt door de kunstenaar Marco Matalar en bestaat (naast staal) uit bomen, takken en boomwortels die overbleven na de storm die in 2018 in een groot deel van het gebied veel schade aangericht heeft. De storm kreeg de naam Vaia mee. De draak staat symbool voor vruchtbaarheid, bescherming, veerkracht en moed. Mooi he☺️
Helaas stond deze draak dus ook weer op een onbereikbare plek waardoor er sowieso vanaf de parkeerplaats nog een eind gewandeld moest worden. Op de parkeerplaats zei iemand ons dat de makkelijkste route via de skilift in Bertoldi zou zijn. Wij dus naar Bertoldi. De skilift bleek een stoeltjeslift en daar durfde ik Wiep dus echt niet in mee te nemen. Pleun zag nog een wandeling ook niet zitten dus uiteindelijk ging ik met Sem in de stoeltjeslift naar boven en is Pleun met Wiep bij een bakker op het terras gaan zitten. Zo gezegd zo gedaan, dachten we. Nadat we uit de lift kwamen bleken we nog een wandeling van een uur te moeten maken. Dat was wel een erg leuke wandeling door een mooi bos met onderweg allerlei bezienswaardigheden. De draak zelf was zeer imposant. In 2020 is er brand gesticht in de draak waarna de kunstenaar deze opnieuw gebouwd heeft. Hij doet en deed zijn betekenis eer aan door de draak deze keer nog grootser en imposanter te hebben gemaakt dan de eerste keer en kleuraccenten te hebben aangebracht waarbij hij gebruik maakte van de as die overbleef na de brandstichting van de oorspronkelijke draak. Helaas waren er met ons nog ongeveer 100 andere mensen rondom de draak dus mooie foto’s maken viel niet mee. De wandeling terug naar de lift liepen via een verkorte route, pittig qua klimmen en minder goed begaanbaar maar het scheelde ruim 20min, dat hadden we er wel voor over. Toen we weer beneden kwamen hebben we met Pleun bij de bakker wat gegeten en gedronken waarna we terug reden naar de camping. We zijn moe maar voldaan!
We gaan nog wat spelletjes doen en op tijd slapen verwacht ik.

Geschreven door Marientje.is.weg