Het bleef nog lang onrustig…
Hetzelfde ritueel in de ochtend: ontbijt, zorg, lunch, passagieren. Ik mocht Gerrit begeleiden tijdens de Koldertocht. Ik vond het superleuk. Stagiaire Harriët (dat was haar rol) begeleide ons door Nijmegen en vertelde over de geschiedenis met de Romeinen, Vikingen en de 80-jarige oorlog. Ze studeerde toerisme en recreatie ‘schuine streep’ sociale vaardigheden en zat in het tweede jaar, voor de vierde keer. Een supergrappig verhaal met heel veel interactie met de gasten. Helaas ging het voor veel gasten te snel, teveel prikkels, teveel drukte in de stad. Marieke bleef aan boord want zij had de pieperdienst.
In de avond was het tijd voor het galadiner. Vier gangen, iedereen in nette kleding. Een feest voor de gasten en daarmee ook voor ons!
Morgenvroeg start onze dag om 7u: eigen hut leegmaken en daarna ontbijten. Dan start zorg. Om 10u moeten alle gasten van boord zijn. Vanavond hebben we alle kasten al leeggemaakt, koffers van de gasten ingepakt en op naam gelabeld. Het ontschepen is een hele operatie: gasten krijgen een nummer. Hun koffers ook, de nummers zijn gekoppeld aan hun vervoer. De algemene vrijwilligers brengen hun bagage naar de taxi en wij onze gast. Het afscheidsritueel gaat ongetwijfeld voor tranen zorgen. Die waren er gisteravond al.
Vanavond toen de var sloot zijn we met ongeveer 10 personen nog naar een kroeg in Nijmegen geweest. Dat was onverwacht gezellig. Inmiddels is het bijna 3u, de vertrektijd uit Nijmegen, terug naar Arnhem.
Morgen de laatste keer het ochtendritueel en dan zit het erop. Nog nooit zo knoerendhard gewerkt en zoveel energie daarvan gekregen. We zijn overigens wel de enige die nog steeds bakken energie hebben…

Geschreven door Marientje.is.weg