We besluiten om binnendoor naar Honfleur te rijden, onze komende slaapplaats. Het blijkt een soort "route du mémorial": overal langs de provinciale weg richting Normandie liggen oorlogsgraven, zowel uit de 1e als uit de 2e WO. We zien monumenten voor de Britten, de Canadezen, de Amerikanen, de Australiërs en natuurlijk de Fransen.
We moeten ook een stukje over de autoweg en dat is hier dan uiteraard een tolweg. Maar gelukkig hebben we dit jaar voor het eerst een tolbadge en.... HET WERKT, hoera, we kunnen zó doorrijden, heerlijk! Nu denk je misschien: hoezo een tolbadge als je niet in het hoogseizoen op vakantie gaat? Het is dan toch niet druk? Klopt, maar voor onze bus zitten de betaalfaciliteiten voor automobilisten te laag en die voor vrachtauto's te hoog. Altijd geklooi dus, en dan hebben we het nog niet over het feit dat je cash geld, minstens 2 bankpassen en een creditcard bij de hand moet hebben als je de tolpoorten nadert. Nee, wij zijn heel erg blij met de badge!!
We komen kort na de middag via de langste tuibrug van Europa (Pont de Normandie, over de Seine) in Honfleur en hebben tijd zat om samen met duizenden anderen het prachtige havenstadje te bezichtigen, over de boulevard en door het parkje te slenteren en ergens op een terras neer te strijken. De stad (b)lijkt eeuwenoud, echt mooi!! En met mooie bloemenborders.

Geschreven door Marias.reizen