Gisterenavond hebben we nog een avondwandelingetje gemaakt naar de restanten van een schip dat hier op de rotsen is geslagen. Het ligt nu op een bed van rotsblokken en er is niet veel meer van over.... Maar het is nog wel fotogeniek!

Vanochtend schijnt de zon al weer volop, al staat er ook een fris windje. Maar dat belet ons niet om de deur wagenwijd open te zetten en te ontbijten met royaal zicht op zee. Met spijt in het hart verlaten we ons plekje al op tijd: de meeste camperaars staan er nog en bij sommige zijn de gordijntjes nog dicht.

We gaan eerst boodschappen doen in een grote supermarkt die naast kruidenierswaren ook veel andere dingen verkoopt, zoals gereedschap. Van sommige dingen weten we echt niet waar het voor dient. Is het een bbq-krabber, een soort stalen roskam, Joost mag het weten....

We rijden vandaag verder naar het zuiden, naar Egersund. We zijn nog niet lang onderweg als we merken dat het landschap begint te veranderen. Was het eerst tamelijk vlak met grond die kennelijk geschikt is voor de landbouw, nu zien we weer meer heuvels en rotsen. We stoppen bij een infobord en zien dat we in het Magma Geopark zijn, een uniek geologisch gebied. Het is er mooi en bijzonder: de rotsen zijn niet hoog, soms erg licht van kleur en op andere plaatsen weer donker. Ooit was dit een onherbergzaam gebied, bestaande uit magma en torenhoge bergen, maar daar wisten de gletsjers wel raad mee......

We komen in Egersund en dat blijkt een alleraardigst plaatsje te zijn. Er staan nog veel oude houten huizen en ook een heel erg mooie kerk uit de 17e eeuw. Een erg vriendelijk meisje legt ons uit dat er eerst een katholieke kerk stond waar alleen het altaar van is blijven staan. En dat de kerk aanvankelijk alleen bestond uit de hoofdbeuk en dat de rest er later, toen het stadje meer inwoners kreeg, aan is gebouwd en dat er later nog galerijen bij zijn gekomen. En dat er vaste banken waren voor bewoners: des te belangrijker je was des te meer zat je vooraan. En dat mannen en vrouwen gescheiden zaten, vrouwen links en mannen rechts. En dat de kerk aanvankelijk aan de binnenkant bekleed was met tapijten, maar dat er na een aantal branden besloten was draperieën op de muren te schilderen om zo de kans op brand te verkleinen.

We lopen verder door het stadje waar nog veel houten huizen staan, sommige (voor Noorse begrippen) rijk versierd. Ron maakt een fotootje van een klein raampje en spreekt dan de eigenaar van het pand (een bedrijfspand). Die vertelt dat ie hoognodig moet schilderen, maar dat er eerst iets aan de fundering van het pand gedaan moet worden. Die is van hout en is aan het rotten. Dat zou relatief gemakkelijk opgelost kunnen worden door het bouwwerk wat op te tillen en de boel te vervangen, maar..... het pand maakt onderdeel uit van een reeks panden die aan elkaar zitten en dan werkt die aanpak niet. Probleem dus, veroorzaakt door, jawel, het stijgende water waardoor het pand bij tijd en wijle (en van lieverlee meer tijd dan wijle) in het water staat.

We lunchen nog in Egersund, kijken nog even naar een tuintje dat deels uit echte en deels (op de donkerste plekken) uit kunstplanten bestaat en dan gaan we zoeken naar een overnachtingsplaats. Die is snel gevonden: weer een mooi plekje aan het water. Even later komt een paar uit Nederland naast ons staan. Ze komen uit Groet en we hebben een leuk gesprek. Vooral met haar, want hij is een stuk stiller dan zij en luistert vooral.

We gaan nog een stukje wandelen over een smal en steil paadje. We lopen langs een oude watermolen en een klein oud bruggetje. De molen is helaas niet meer compleet, het onderste deel (het waterdeel zeg maar) is er niet meer. We lopen verder over het paadje dat steeds smaller wordt, waarna het plotseling uitkomt op een breed graspad. Daar zien we een hazelworm(wisten we niet hoor, opgezocht op internet). Hazelwormen lijken op slangen, maar zijn pootloze hagedissen en volstrekt ongevaarlijk. Maar dat weten we dan nog niet en we hebben het er niet zo op en dus lopen we er, nadat we het diertje gefotografeerd hebben, met een boog omheen. Op de terugweg is het diertje verdwenen.

Dan koken, eten, opruimen, en nu zitten we lekker in de camper met een kopje koffie en een koekje. Het was warm vandaag maar inmiddels is het te fris om buiten te zitten. Alhoewel, die bikkels hier in Noorwegen zouden ons wrsl meewarig aankijken, in hun korte broek en T-shirt, en zeggen dat het zalig weer is.....

Geschreven door Marias.reizen