Vandaag is de grote dag: we lopen naar Preikestolen. Preikestolen (of Prekestolen: de Preekstoel) is een klif in het westen van Noorwegen die uitkijkt over de Lysefjord. De klif ligt op een hoogte van 604 mtr. Die hoeven we gelukkig niet alle 604 te klimmen: we starten op een parkeerplaats die ergens op 300 mtr hoogte ligt. We zetten de wekker op 6 uur, want het is vaak erg druk bij Preikestolen en die drukte willen we vóór zijn. We hadden gisteren al alles in orde gemaakt (rugzakken, water, iets zoets, jassen etc) en hoeven nu alleen nog koffie te zetten en boterhammetjes te smeren voor onderweg. Het is een pittige tocht, 4 km heen en natuurlijk ook 4 km terug en men doet gemiddeld 2 uur over zowel de heen- als de terugtocht. Terwijl we dat aan het doen zijn schuiven we de verduisteringshorren voor de ramen omhoog en zien.......mist! Dat is balen zeg! En het is ook nog erg natte mist: we zitten echt in een laaghangende wolk waar water uit valt. Wat nu?

We besluiten toch naar de parkeerplaats te rijden en daar navraag te doen naar het weer. Er wordt ons verteld dat het weer niet veel zal veranderen. Intussen miezert het niet meer dus we gaan.

Het eerste stukje van de tocht gaat over een steil omhooglopend gravelpad, dan over een houten bruggetje en dan over heeeel veel stenen in de vorm van heel veel trappen (gemaakt van rotsblokken), een soort kasseien, grote en kleine rotsblokken, glibberige en bemoste stapstenen enz. en soms over houten bruggetjes (over de erg natte delen van de route). Er staan paaltjes langs de route waarop de afgelegde en de nog af te leggen afstand staat. Dat is niet altijd motiverend...... We klimmen veel en dalen af en toe en langzaam maar zeker naderen we ons doel. En na de laatste klauterpartij ligt dan eindelijk ons doel voor ons: het plateau. Beetje een teleurstelling, want normaal heb je vanaf deze plek een fenomenaal uitzicht op veel bergen en fjorden, maar nu zien we alleen mist. Voordeel is dat we het plateau zo'n beetje voor onszelf hebben: er zijn maar erg weinig mensen. Maar dat duurt niet lang, want terwijl wij na de foto's (die een ander van/voor ons heeft gemaakt en die Ron dan weer van/voor die ander maakt) van onze koffie met wat lekkers staan te genieten arriveren de eerste paar Chinezen (van wat later een buslading vol blijkt te zijn) op het plateau. Gedaan dus met de rust.....

Het is koud, het regent weer wat en het wordt drukker, dus we blijven niet lang en beginnen aan de terugtocht. Het is nog steeds nat en glibberig, ik ben moe en afdalen is niet mijn sterkste punt, dus het gaat moeizaam. Intussen is het op het pad ook veel drukker geworden waardoor we vaak moeten uitwijken of wachten, niet leuk. Wat wel leuk is, is dat we af en toe mooie doorkijkjes hebben, bv naar een hoogliggend meer waarvandaan een waterval naar beneden valt in weer een ander meer. Ook leuk is dat we veel aanspraak krijgen: er wordt vooral gevraagd of het nog ver is en of er wat te zien valt. We antwoorden met ja en nee, in die volgorde: ja, het is nog ver en nee, er is niet veel te zien behalve mist, maar misschien treft u het en trekt de mist net op als u boven bent. Ondanks dit antwoord keert niemand om, iedereen loopt door.

Na een voor mij moeizame afdaling (Ron heeft nergens last van en gaat als een speer) komen we terug op het laatste stukje gravel en ook daar is het nog tamelijk druk. Maar niet iedereen loopt naar de top: sommigen lopen tot het lastig wordt en keren dan om. Erg verstandig, zeker als we zien hoe moeilijk dat eerste stukje voor sommige wandelaars al is. Terug op de parkeerplaats voel ik pas echt hoe moe mijn benen zijn, maar we zijn blij dat we de route hebben gedaan en dat we op tijd zijn vertrokken zodat we geen file hoefden te lopen!

Na deze "barre" tocht verwennen we onszelf met een verblijf op een camping. Er ligt er een vlakbij Preikestolen, dus we hoeven niet ver te rijden. En nu is het zonnetje alsnog doorgebroken en zitten we heerlijk in onze stoeltjes voor de bus. Morgen zal ik ongetwijfeld last hebben van spierpijn, maar ach, dat is pas morgen hè.

Geschreven door Marias.reizen