We staan heerlijk op onze plek aan het water en het is gezellig rondom ons. Er staan - naast de onze - wel 10 andere campers op het terrein, maar dat is erg groot, dus we hebben absoluut geen last van elkaar en toch is er wat reuring en van alles te zien.... het voelt als een terrasje waarvandaan je alles en iedereen kunt bekijken, heerlijk! En de zon schijnt volop hier in het oosten van Noorwegen, dus we hebben de stoeltjes en de tafel buiten gezet en zitten zalig te niksen, nou ja, afgezien dan van het bekijken van de anderen. We zien een enkeling in badkleding naar het meer lopen: dat wordt een frisse duik vermoeden we zomaar. Maar we zitten net iets te ver van het water om een eventuele -letterlijk- ijselijke kreet te kunnen horen. Gaan wij niet doen, zwemmen! Wij zitten allebei lekker een boek te lezen: Ron over Noorwegen en ik een sciencefictiondetective.

We lunchen nog op het veld en dan vertrekken we naar een glasfabriek hier in de buurt, Hadeland Glassverk in Jevkaner. Het is vakantie hè, en dan word je toch geacht iets te gaan doen/bezichtigen. Als we bij de fabriek aankomen blijkt het daar een drukte van jewelste. Er liggen 2 grote parkeerplaatsen bij de fabriek en die zijn allebei nagenoeg vol. Als we het terrein op lopen lijkt het wel een soort pretpark of bijv. een outlet center in Roermond: overal eettentjes en winkeltjes, waar glaswerk met korting wordt verkocht, maar ook snuisterijen. We ontdekken ook een museumpje (in een hoek op het terrein waar nagenoeg niemand loopt) en gaan daar naar binnen. Entree is € 12,00 pp, maar voor senioren is het € 8,00 pp. Dat is hier in Noorwegen relatief goedkoop, dus we kopen een kaartje. In het museum blijkt de toelichting op het tentoongestelde helaas voornamelijk in het Noors dus dat is een beetje lastig voor ons. Gelukkig begrijpen we wel de jaartallen die bij het glaswerk staan en dat geeft een mooi beeld van de veranderende smaak gedurende de loop der jaren. Het museum heeft 3 etages en de trappen zijn natuurlijk van glas, erg mooi. Op de bovenste verdieping staat alleen werk van glaskunstenaars die voor de fabriek gewerkt hebben, gegroepeerd per kunstenaar. Ook mooi. Een aardig museum vinden we al met al, maar niet indrukwekkend. Er had meer over het glasblazen an sich in gemogen en wat meer toelichting in het Engels.

We lopen verder op het terrein en komen weer bij een museumpje. En tot onze verbazing moeten we hier opnieuw entree betalen, €12,00 dit keer. Dat vinden we een beetje te gortig dus we gaan niet naar binnen.

In het volgende gebouw is een soort van winkel, gecombineerd met een werkplaats waar daadwerkelijk glas geblazen wordt. En tot onze verbazing hoeven we hier niets te betalen. Rare jongens die Noren..... We kijken hoe de glasblazers hun werk doen en dat is echt interessant. Ze werken veel met elkaar samen om een glaswerk te maken en toch praten ze amper met elkaar. Iedereen weet kennelijk precies wat van hem verwacht wordt en wanneer: wat een vakmanschap! Dan lopen we verder door het gebouw waar achterin geblazen lampenkappen worden verkocht. Er hangt een erg mooie, bestaande uit een trosje glazen bollen van verschillende groottes. De prijs lijkt mee te vallen, zo'n € 400,-. Totdat we beter kijken en zien dat elke glazen bol zijn eigen prijssticker heeft en de lamp dus zeker 6x € 400,- kost..... Ok, dan toch maar niet.

We lopen nog even een ander winkeltje in en houden het dan voor gezien. Te druk en te duur voor ons.

We hebben vanochtend na het raadplegen van de weersverwachting besloten om toch naar het westen van Noorwegen te rijden, omdat we heel erg graag Preikestolen in de buurt van Stavanger willen zien, een rotsformatie van formaat. Vrijdag wordt in Stavanger redelijk weer verwacht en dus besluiten we: we gaan ervoor, óp naar het westen!
En nu staan we - alweer - aan een meertje langs die route naar het westen.

Geschreven door Marias.reizen