Na ons ontbijt voeren we eerst even de zwanen met jonkies die in de fjord zwemmen en doelbewust bij ons om brood komen bedelen. Dan vertrekken we richting Kragerø, een dorpje aan de oostkust. De camper loopt lekker, het weer is fantastisch, we hebben een lekker muziekje opstaan, dus wie doet ons wat?
In Kragerø vinden we al snel een parkeerplaats, maar die blijkt "out of order". Gelukkig staat er verderop een tweede automaat waar we zelfs met plastic kunnen betalen. We slenteren lekker langs het water, dat ook hier vol met kwallen zit en belanden al snel op een terrasje voor een kop koffie. Aan een tafel naast ons zit een grote groep mannen, in vergadering misschien?!
Kragerø is een prachtig dorpje met typische Noorse huizen: veel hout dat, anders dan in Zweden, bijna altijd geschilderd is. Veel straatjes zijn ontzettend smal en de huisjes staan dus lekker knusjes bij elkaar.
We besluiten na de lunch verder te rijden in de richting van Oslo en onderweg te stoppen in Heddal om daar de grootste nog bestaande staafkerk te bezichtigen. Wat een bouwwerk! Het kerkje is gebouwd in de jaren 1200 en wordt ook nu nog (zij het alleen in de zomermaanden) gebruikt. We krijgen uitleg over het gebouw en het gebruik van een jonge Noorse vrouw in middeleeuwse klederdracht: erg leuk! Ze vertelt ons dat het noorden met het kwaad geassocieerd werd (alle kwaad kwam uit die richting) en dat er daarom geen ramen aan de noorzijde waren. Maar de noordzijde, vertelde ze, was ook de kant van de kerk waar de vrouwen naar binnen kwamen (de mannen gebruikten de zuidzijde). Mannen waren weliswaar fysiek sterker dan vrouwen, maar vrouwen waren mentaal sterker en daarom waren ze beter bestand tegen het kwaad (aha!!), vandaar...... Verder vertelt ze dat de deuren smal zijn en dat beide deurposten door een vrouw met haar heupen en door een man met zijn schouders moest kunnen worden aangeraakt (brede heupen en brede schouders dus). Wij blijken allebei niet aan die eisen te voldoen.
We rijden vervolgens verder richting Oslo en gaan op zoek naar een plek voor de nacht. We zien op internet dat er een leuke camperplaats is in de buurt van een zilvermijn en daar willen we naartoe. De navigatie stuurt ons een kiezelpad op dat via een klein bruggetje het bos inloopt. We hebben zo onze bedenkingen, maar rijden verder totdat het pad overgaat op een nog smaller zandpaadje. Daar besluiten we te keren en terug te rijden naar de verharde weg. Tot onze verbazing blijkt de camperplaats relatief dicht bij die weg te liggen, dus waarom de navigatie ons - letterlijk - het bos in stuurde is ons een raadsel. Nu staan we alweer op een prachtige plek aan een riviertje, waar vanalles te doen is. Er wordt volop gepicknickt en gebarbecued en kinderen zwemmen er in het water. Die Noren zijn gehard, want het is inmiddels niet erg warm meer en het water is kkkkkoud......

Geschreven door Marias.reizen