Opstaan deed even zeer deze morgen, iedereen lekker doorgeslapen, maar nog in een diepe slaap om 8u30. Toch maar wakker worden, want we willen nog zoveel zien en doen in Tokyo #fomo.
Na een stevig ontbijt, trokken we naar de Metropolitan Government Building. Eerst een half uur aanschuiven in de bloedhete schaduw (mamsie dan toch) en dan konden we met de lift naar het (gratis!) observatorium. Een blik over de prachtige metropool, WAW. Door de vochtige warmte hier, kon je niet heel ver kijken, de Tokyo Skytree zagen we nog net, maar de Mount Fuji in de verte helaas niet.
Na de frisse uitkijk over de stad, gingen we terug de warmte en de drukte in: naar Shibuya. We passeerden het mega drukke, allerdrukste kruispunt ter wereld: Shibuya Crossing. Bij groen licht, schiet iedereen uit de startblokken tussen de massa met zebrapaden in alle richtingen. Indrukwekkend!
Voor Arthur (en ook wel omdat wij dat cool vinden hoor) bezochten we het Pokémon Center. Hier moesten we niet aanschuiven of 2 uur wachten zoals in het Pokémon Center bij Skytree gisteren. Gelukkig! Duizenden gadgets, knuffels van Pokémon, echt voor de liefhebbers. En een droom voor Arthur. Tegenover het Pokémon Center, een tweede droom voor ieder kind: de Nintendo shop. Met alles van Mario, waw!
We gingen eten bij Ichiran, een plaatselijk ramen restaurant. Typisch Japans. Met een smalle trap gingen we naar de kelder, waar we ons eten bestelden en betaalden via een automaat, we kregen de briefjes mee en moesten onze wensen qua gaarheid, look, vlees, uitjes, pikant aanduiden. We kregen ieder apart een plaatsje aan een luikje, langs elkaar, met een luikje tussen ons in. Het luikje ging open om je kaartje te nemen en het luikje ging opnieuw open om je eten voor je neus te schuiven. 10/10 op bediening :) Arthur oefende ook met stokjes eten en het ging al reuzegoed, en het was nog lekker ook. Voor Arthur waren het droge ramen, geen saus, en gelukkig maar, want het was best wel pikant!
We keerden terug naar de drukte boven ons en vanop de eerste verdieping van de Starbucks hadden we een indrukwekkend uitzicht op het drukke kruispunt. Hallucinant die drukte.
Met de trein reden we verder naar een andere wijk in Japan vlakbij: Harajuku. Vanuit het station liepen we rechtstreeks naar Takeshita street. De straat van hoe gekker, hoe liever. Kleurrijke hebbedingetjes, om ter schattigste knuffeltjes, capsule machines, unieke snoepwinkeltjes, speciale en megazoete dessertjes, cafeetjes waar je varkentjes of otters of katten en honden kan aaien… ongelooflijk wat we hier allemaal zien.
(we wilden heel graag met de varkentjes gaan knuffelen, maar de prijzen vinden we toch wat overdreven :))
We eindigden onze dag in het rustigere Roppongi, van waar we een blik konden werpen op de Tokyo Tower. Hier was ook het Hard Rock Café, we vermoeden ‘s werelds rustigste Hard Rock Café ter wereld en kleinste Hard Rock Café ever. We werden zelfs begroet door de manager en kregen zijn business kaartje, wat moeten we daar nu mee aanvangen? Het eten heeft wel gesmaakt! (Zoals altijd hier, het wordt een gewoonte op reis)
We keerden terug naar het hotel, iedereen moe en voldaan. Tjeu’ke viel al in slaap op papa’s rug in de draagzak.
Wat een drukke dagen hier, zoveel indrukken en nieuwe ontdekkingen, soms een beetje vreemd, maar zo enorm cool!
Na een badje kruipt iedereen zijn bed in. Morgen bezoeken we een heel bijzonder kasteel in Tokyo, kunnen jullie al raden welk het is? :) nog een verrassing voor Arthur 🤫

Geschreven door MACtravelling