Deze morgen vertrokken we met de hele Vlaamse delegatie per bus naar de rendierenboerderij op 30 minuutjes rijden van de Valkea Lodge. Arthur amuseerde zich natuurlijk weer ontzettend hard met zijn nieuwe vriendjes op de bus.
Aangekomen op de boerderij, zagen we de eerste rendieren in de wei staan. Sommigen met en anderen zonder gewei. Het gewei valt bij de mannetjes in december en bij de vrouwtjes in april af. De diertjes zijn heel tam en een beetje schuchter. In tegenstelling tot de hondjes van gisteren, houden ze niet zo van aaitjes. Hoeveel rendieren er op de boerderij waren, dat weet niemand. De boer zei dat dat een onbeleefde vraag was, net zo onbeleefd als: hoeveel geld staat er op jouw bankrekening? We weten wel dat de tamste dieren getraind worden om met de slee op pad te gaan. Na ongeveer 3 jaar worden ze verkocht voor consumptie. (18kg vlees per rendier)
Het was tijd om op pad te gaan, dus leerden we eerst hoe we met een lasso de rendieren moesten vangen. Dat was een moeilijke opdracht. Gelukkig had de gids dit al voor ons gedaan. We moesten enkel de rendieren vastzetten in het harnas en aan de slee. Daar vertrokken we weer door de sneeuw met de lieve, tamme diertjes voorop. Één rendiertje per sleetje was voldoende om 2 personen vooruit te trekken. Het was een rustig tochtje door het sneeuwlandschap dat fonkelde door de zon.
Onderweg maakten we een tussenstop bij het kampvuur. We mochten de rendieren eten geven (mos) en daarna mochten we zelf aan tafel schuiven. We prikten ieder een worstje op een lange tak en warmden het op boven het vuur. Lekker! Daarna kregen we heeeeerlijke pannenkoekjes, met zelfgemaakte bosbessenconfituur. Subliem!
We keerden per rendier terug naar de boerderij en de bus bracht ons terug naar de Lodge.
Na een korte siësta wandelden we naar het meer. Mamsie had weer een dolgek idee in haar hoofd. Papa maakte een kampvuurtje bij het meer, dat hadden we nodig om onze marshmallows te roosteren… mmm. En mamsie zou het vuurtje nodig hebben om op te warmen. Ze waagde zich een plonsje in het ijskoude meer. De tenen waren alle 10 bevroren, maar de voldoening maakte alles goed. Al snel warmde het vuurtje alle ledematen terug op en blij keerden we terug naar ons huisje. De sauna ontdooide de teentjes terug en de verse eland stond in het restaurant al op ons te wachten. Arthur speelde alweer een hele avond met zijn vriendjes, hij geniet er met volle teugen van. En papa en mamsie, die genieten 200% mee.

Geschreven door MACtravelling