Genoeg van al dat zonnen, zwemmen, eten, rusten en spelen. De avonturier in ons heeft weer een idee gekregen, we trokken er vandaag dus nog eens op uit. In Mexico, tussen Cancun en Isla Mujeres, in de Caribische Zee, zijn veel witte walvishaaien, die willen we dolgraag zien! We werden om 5u45 opgepikt door een busje, dat is erg vroeg voor ons en zeker voor kleine Arthur. Met half slapende oogjes werden we verwelkomd oor Juacim, onze half Nederlandstalige gids. Met 10 gingen we vandaag op stap. Het busje bracht ons naar de haven van Cancun, waar we in bar Flamingos 🦩 eerst een ontbijtje kregen. Vervolgens stapten we aan boord van ons kleine bootje, gelukkig met een klein dakje, want we mochten ons niet insmeren (uitzondering voor Arthur) omdat de zonnecrème natuurlijk niet gezond is voor de visjes. We vaarden aan hoge snelheid naar de plaats waar het team van ervaren duikers en gidsen de dag voordien de walvishaaien hadden gespot. Een tiental bootjes verzamelden rond dezelfde plek in de Caribische zee om het reusachtige visje met witte stippen te spotten. Walvishaai, dat klinkt misschien eng 🦈, maar ze zijn alleen geïnteresseerd in de piepkleine plankton die hier veelvuldig rondzwermt in de zee. Het is dus niet nodig om bang te zijn, maar het is toch super spannend en we voelen de adrenaline. Zullen we walvishaaien vinden en kunnen we ze van dichtbij zien?
Het antwoord is: JA, JA, JA! Nog geen 10 minuten later is het al zover: we spotten de vinnen van een echte walvishaai. Om beurten mogen 2 mensen met de begeleider in het water om te snorkelen langs of vlak boven de walvishaaien. Arthur deinst voor niets terug, dat weten we ondertussen, en hij duikt vrolijk het water in. Samen met papa en de gids zwemt hij langs een eerste en even later langs een tweede walvishaai, een vis wel 20 keer zo groot als Arthur. Hij vindt het geweldig en is echt onder de indruk, hij noemt het ‘het sjiekste wat hij ooit al gedaan heeft’. (Op nummer 2 staat trouwens het wandelen en knuffelen met de husky’s in Lapland) Enkel het zoute water schrikt hem wat af, logisch ook. De gidsen en bovenal wij, zijn super trots op Arthur! Clara waagt zich uiteraard ook aan een sprongetje of twee en raakt zelfs de staart aan van een walvishaai!! Als papa en mamsie eens samen mogen duiken, zwemmen ze eerst achter 1 walvishaai aan en vervolgens zien ze een tweede van dieper onder hen afkomen. We moesten zelfs uitwijken voor de walvishaai, want die zwom gewoon vrolijk tegen ons op (alles voor de plankton!). Arthur kijkt verwonderd en onder de indruk toe vanuit de boot. We zijn echt overweldigd door de walvishaaien!
Het snorkelen naast de walvishaaien is niet van lange duur, de beesten mogen natuurlijk niet teveel stress krijgen. Het bootje zet koers naar Isla Mujeres en stopt onderweg even om te snorkelen bij het koraalrif 🪸 met deze keer vele kleine visjes. De boottocht gaat verder naar Isla Mujeres, een eilandje met één van de mooiste, witte stranden ter wereld. Clara zwemt door het water even naar de kaai en weer terug. De jongens blijven lekker chillen op de boot. Rond de middag keren we terug naar de haven in Cancun en het busje zet ons terug af aan het hotel.
Moe maar voldaan, genieten we na van een intens mooie en bijzondere belevenis op zee. We ploeteren nog wat in het water, van de ene naar de andere glijbaan, genieten van het laatste avondmaal in Mexico en sluiten af met een Mexicaanse show. Speciaal hoe die Mexicanen kunnen dansen!
Wat gaan we het hier missen: de warmte, de mooie jungle, onze hotelletjes, alles!

Geschreven door MACtravelling