De dag begon met een ontbijtje op bed (een donut voor Arthur uit het winkeltje vlakbij dat dag en nacht open is en waar je ziet hoe ze de gebakjes maken, en een croissantje voor ons twee). Daarna hadden mamsie en Arthur het geweldige idee om eindelijk, want daar spraken we al dagen van, eens de trap te nemen in het hotel. Jaja, van de 41e verdieping. Goed zot zeker? Jazeker, en dat bleek ook wel. Enthousiast en in volle vaart ging Arthur ervandoor, gevolgd door mamsie, die ijverig het aantal trappen aan het tellen was. Na meer dan 600 treden, want door de spanning daarna ben ik de tel kwijt geraakt (lees verder), kwamen we aan het einde van de trap. Naarmate we meer naar beneden gingen met de trap, werd de trappengelopen een beetje viezer en slordiger. We duwden tegen de ‘emergency exit’ balk van de deur en meteen begon er een oorverdovend luid alarm te klinken. Alsof het hotel volledig in brandalarm ging. Was het de stress en spanning van dat moment of niet, we gaan het nooit weten, maar die deur leek ons geen optie (al hoop ik voor de brandveiligheid dat die wel open kan gaan),dus renden we terug een verdiep naar boven op zoek naar een uitweg. We kwamen in verlaten keukens en gangen, niemand te zien, geen lift te vinden, teug enkel trappen omhoog op zoek naar een uitgang en uiteindelijk, oef, was er een man van de security die ons de weg naar buiten toonde. Toch wel wat paniek en angst, arme Arthur, maar gelukkig wist mamsie het hoofd koel te houden en eind goed al goed… een spannend verhaal, en 1 ding is zeker: we nemen noooooit meer de trap.
Pfff, even bekomen, en haasten naar de metro richting het Natuurhistorisch Museum, een gigantisch museum met echte geraamtes van dieren, klein en groot. Duizenden insecten, vieze spinnen (ieeew), vlinders, reptielen en vooral; de reusachtige dinosaurussen. Wat een verwondering dat die beesten ooit op onze planeten rondliepen.. Het museum was onderverdeeld in verschillende delen met Afrikaanse aapjes en olifanten, de onderwaterwereld, de Indianen van vroeger… Onze beentjes werden er moe van, en het was er koud (airco’s zijn hier duidelijk goeie business in NY).
We zochten dan ook snel de warmte op in het grote Central Park! Met een heerlijke picknick. We gingen met de metro naar het midden van het park, waar we nadat onze buikjes gevuld waren, terug de metro namen naar de volgende bestemming.
We hadden Arthur al enkele dagen geleden verteld over een ‘verrassing’ vrijdagavond en hij was al dagen nieuwsgierig aan het raden wat het kon zijn… nu was het eindelijk zo ver.
Na een rit van meer dan een uur met de metro, gelukkig ook een stukje boven de grond, kwamen we aan op Coney Island. Ons allemaal wel gekend van het pretpark naast het strand. We waren precies in een film beland. Overal kraampjes met de zoetste zoetigheden, muziek, kermisattracties. We mochten met ons pasje enkele attracties doen, maar niet allemaal. Het pretpark was niet zoals wij het kennen, je kon er ook zomaar binnen en buiten lopen, en je moest inscannen voor elke attractie. Elke attractie kostte een aantal credits, overeenkomend met een prijs tussen de 10-20 dollar. Dure kermis is dat… Wij hadden via de New York Pass 4 uur toegang tot attracties, met uitzondering van enkele sjiekere attracties. We gingen in de toren, een ‘roblox’ achtbaan, een achtbaan op paardjes die pijlsnel van start gingen en het beste van al: de katapult. Mamsie en Arthur werden omhoog gekatapulteerd, gingen wel 5 x overkop. WoW, wat een kriebels in de buik, wat een adrenaline. Tussen de attracties door liep je langs het strand van New York.
Na enkele uurtjes hadden we er wel genoeg van, het pretpark was toch wat verouderd, en de weg naar huis zou nog lang zijn.
We stopten na een al lange metrorit in Little Italy, een wijk vol Italiaanse restaurantjes. Tijdens de wandeling dinsdag waren we hier al langs gekomen, en we hadden enkele leuke Italiaanse restaurantjes gezien. Pasta en pizza, daar houden wij wel van!
Het was al laat, we moesten nog overstappen met de metro en wandelden langs Times Square naar het hotel. Het plein vlakbij ons hotel was nog drukker dan anders (friday night). Het is hier nooit stil, zoveel verkeer, altijd sirenes, toeterende auto’s, je hoort ze zelfs tot op de 41e verdieping, muziek, winkels die dag en nacht open zijn, ongelooflijk.
Het is middernacht, dringend slaaptijd!

Geschreven door MACtravelling