Japan, Kansai airport

Om 5 uur gaat de wekker, oei oei dat doet pijn. Een taxibusje staat ons op te wachten en brengt ons op anderhalf uur tijd naar de luchthaven Kansai, dichtbij Osaka. Alles gaat super vlot, we krijgen hier een fastlane ticket voor de douane te passeren omdat we met de kids reizen. Ons vliegtuig vertrekt om 9u30 (2u30 Belgische tijd). Dat gaat een zware jetlag worden. We proberen nog wat te slapen op het vliegtuig, maar dat gaat moeizaam. De eerste 2 uren van de vlucht is er te veel turbulentie, dus we mogen niet opstaan of naar de wc gaan, krijgen voorlopig geen eten (enkel een snackje) en Tjeu mag nog niet in de bassinet. Gelukkig is alles na 2 uurtjes beter. We krijgen middageten, Tjeu kan even spelen en daarna doen we nog een dutje. Alle lichten in het vliegtuig worden gedimd en de raampjes moeten toe, vliegtuig in slaapstand. Na een klein dutje (voor ons is het nu midden op de dag) spelen we met Tjeu of kijken een filmpje, een spelletje Mario Party…
We komen pas om 23u30 aan in München, of nee nu is het 16u30. Onze dag wordt ineens 7 uur langer. 11700 kilometer zijn we al onderweg en we moeten nog een paar uurtjes verder.
We moeten in München 2 uurtjes wachten op ons vliegtuig naar Brussel. Nog 55 minuten in de lucht en dan zetten we na 16 dagen terug voet aan wal in België. De langste vliegreis gevolgd door de kortste op 1 dag.
Blij om terug thuis te zijn, met een berg mooie herinneringen. Voor altijd in onze hartjes.
Bedankt om ons avontuur te volgen!
& tot volgend jaar! (Suggesties altijd welkom)

Nog enkele weetjes over Japan:

1 euro is 161 Japanse Yen, we voelden ons dus eventjes miljonair in Japan
overal staan ‘vending machines’ met gekke Japanse drankjes, maar gelukkig ook met water voor maar 130 yen
soms zien we ook een ijsjes vending machine, mmm
[Op de hotels zijn er ijsblokjemachines, dat vinden Arthur en Tjeu heel interessant én lekker
Als begroeting maken Japanners een buiging, hoe dieper je buigt, hoe meer respect. Een mooi gebaar. Zelfs de treinconducteur maakt een buiging vooraleer hij de wagon verlaat
Tjeu kijkt graag rond en neemt uitgebreid tijd voor zijn dutjes in de buggy of in de draagzak. Het liefst van al zit hij in de draagzak zodat hij lustig kan rondkijken
Arthur entertaint zijn broer als de beste. Ze halen samen deugnieterij uit, zoeken de ambetantste geluidjes of speeltjes uit om mamsie en papa te plagen. Altijd dolle pret met de twee broertjes!
Tjeu begint veel na te zeggen. ‘tuuta’ is Arthur en ‘hallo’ gaat ook, zwaaien naar de mensen en de Japanners hun hartjes stelen, iedereen vindt hem super cute. En dat is ie ook!
Jetlag? Nee, niet voor ons! We sliepen allemaal meteen heerlijk in ons hotelletje en gingen op pad van ‘‘s morgens tot ‘‘s avonds in het wondermooie Japan
Reizen met kleine kinderen is niet zo ingeburgerd in Japan. Bij boeking was de aanvraag van babybedjes al een probleem, en mega duur! Daarom hebben we uiteindelijk een slaaptentje aangeschaft, en Tjeu vindt het heerlijk om iedere dag met ons te kamperen.
Baby vriendelijkheid is ook moeilijk. Openbaar of in cafeetjes een plaats vinden om Tjeu te verversen is moeilijk. En op restaurants en bij het ontbijt op hotel hebben ze vaak geen kinderstoel of een kinderstoel zonder riempjes: geen goed idee voor Tjeu, want die staat gewoon recht en kruipt op tafel.
Die Japanse wc’s, het blijft toch iets raar. Arthur heeft er een beetje bang van en als Tjeu met de knopjes begint te spelen, vliegt hij van de wc. Op sommige plaatsen staat er enkel Japans bij, waar is nu toch die doorspoelknop?
over knopjes gesproken: de activiteit bij uitstek voor Tjeu. Hij heeft als eerste de lichtknopjes en domotica knopjes gevonden op hotel. Als opeens het licht uitgaat, weten we waar hij is. De bus stopknopjes vond hij ook heel leuk, oeps. En hij helpt ons ondertussen ook met de liftknopjes
Japanners zijn echt rustige mensen: op de treinen, bus, restaurants: het is er overal muisstil. Er wordt niet gegeten op straat of op het openbaar vervoer. Zo bijzonder voor ons. En voor Arthur een moeilijke opgave, om stil te zijn :)
Auto’s rijden links en wandelaars moeten links wandelen, net zoals de trappen en aanschuifrijen.
Bij de trein- en busstations staan altijd lijnen waartussen je kan wachten op de trein of bus. Een efficiënt systeem, niemand kruipt voor en het instappen gaat vlot.
oHoewel het hier altijd en overal heel druk is, kunnen we toch altijd met de bus/trein/metro mee