Om 1uur deze nacht was het alarm: het Noorderlicht zou te zien zijn in Ritavalkea.
Mamsie hijste zich in haar thermisch pak om te kijken of er iets te zien was. Op het eerste zicht leek het op een streep wolken boven ons, maar toen de ‘wolken’ begonnen te bewegen en fonkelen, was het zeker: Aurora!!!
Mamsie snelde naar binnen om papa en de fotocamera te halen. Het noorderlicht danste boven ons, naast ons, links, rechts, overal waar we konden kijken. Het Noorderlicht had zich uitgebreid naar oost, zuid, west. We wisten niet dat dit kon. Wat een prachtig lichtspektakel!
Dit moest Arthur zien, dus we haalden hem even uit bed om dit uniek wonder aan de hemel te kunnen aanschouwen. Het licht danst, riep hij. Dat hij dit kan zien, zo jong, is echt heel bijzonder. Arthur keerde terug naar dromenland en mamsie en papa beleefden hun Noorderlichtdroom verder, buiten in de kou. Met veel verwondering bleven we 2 uur kijken naar het magische Noorderlicht. Onze mooiste dromen komen uit in Lapland.
Foto’s volgen….
De nacht was kort, maar we stonden vol blijde verwachting ‘s morgenvroeg klaar om te vertrekken naar de Kerstman. Spannend!
Onze huurauto stond klaar en papa bracht ons veilig over de besneeuwde wegen naar Rovaniemi, 83 km hiervandaan. Daar stonden we dan, in Santa Claus village. Maar waar was die Kerstman dan? Het Santa Claus office wees ons de weg. Arthur kon niet wachten, hij was heel zenuwachtig. En daar zat hij dan, op zijn troon, de enige echte Kerstman. Arthur was heel verlegen. Zo schattig. We konden enkele vraagjes stellen aan de Kerstman. Arthur vertelde dat hij van Bayblades houdt en de Kerstman zei dat kindjes een lijstje met wensen mogen maken en dat hij dan ervoor zorgt dat enkele wensjes uitkomen. Dat zullen we zeker doen, over 260 dagen, volgende Kerstmis. De Kerstman had een lange witte baard en een dikke buik. Hoe oud hij is, dat weten we niet, want elke keer als hij het wil tellen, valt hij in slaap.
We kochten een postkaart en een leuk souveniertje in het Kerstdorp en met drie blije gezichtjes keerden we terug naar de auto.
Door het kerstdorp loopt ook de Arctic circle, wij hebben dus op de Noordpoolcirkel gestaan. Da’s pas cool!
We hadden honger en wat kwamen we tegen onderweg? De MacDonalds? Oké dan, frietjes in Finland, waarom ook niet.
Op de terugweg moesten we opletten, want het sneeuwde en waaide hard, de lucht was wit en de wegen glad. Gelukkig hebben ze hier extra goede winterbanden.
We maakten een eerste tussenstop bij de supermarkt, dat is hier vergelijkbaar met onze winkels. De tweede tussenstop was bij het Arctic Snowhotel in Sinettä. Normaal stond dit op onze planning samen met de andere vakantiegangers, maar doordat het hier een paar weken geleden heel warm was (lees 10*C), is het hotel vroegtijdig gesloten. Ieder jaar wordt het ijshotel opnieuw opgebouwd uit sneeuw en ijs. We zagen de restanten van de hoofdingang met kleine kamertjes en ijsbedden. Indrukwekkend. We zagen dat een deel van het hotel al was ingestort door de warmte. In december zal het hotel terug opengaan.
Onze laatste tussenstop was, verschiet je niet, in Zweden! Jaja, we zitten hier maar 10km van de grens met Zweden. Dwars op de bevroren rivier bevindt zich de grens tussen Finland en Zweden. Dus dan zijn we ook ineens daar geweest (voor papa en mamsie de tweede keer).
We keerden, na een korte vastrijding in de sneeuw, terug naar de Lodge. De wind en sneeuw was te fel om nog te gaan skiën, dus kozen we voor warmere oorden in onze sauna. Voor de allerlaatste keer. Onze droomvakantie loopt op zijn einde. Arthur speelt voor de laatste keer met zijn vriendjes en papa en mamsie genieten van het lekkere eten, de rust en de omgeving. We gaan je missen Lapland!

Geschreven door MACtravelling