Joepie! Vannacht om 23uur hebben we opnieuw het noorderlicht kunnen spotten. Met onze pyjama en thermische overall gingen we de kou in om naar het licht dat door het donker danst te kijken. Arthur heeft er niets van gemerkt, maar de foto’s zeggen genoeg.
Deze morgen vertrokken we in de slee achter de sneeuwscooter van onze gids naar het Salmilompolo meer.
Arthur viel in slaap onderweg; de frisse, gezonde lucht en de sneeuw op onze snoet hier in Lapland geeft ons een heerlijke nacht- en dagrust. Na een tochtje van 40 km kwamen we aan op het bevroren en volgesneeuwde meer. We boorden een diep gat in het meterdiepe ijs met een speciale ijsboor. Zo kon ons hengeltje met het wormpje eraan door het gat in het water dobberen, wachtend op een visje. Al na 5 minuten ving Arthur zijn eerste baarsje. De eerste keer in Arthur zijn leven dat hij gaat vissen en al meteen een mooie vangst. Waw! Hij viste het kleine visje er helemaal alleen uit. En na een kwartiertje hengelde hij voldaan het tweede visje al uit het water.
Papa, mamsie en de ginds gingen ondertussen ook op zoek naar visjes. Mamsie kon er net zoals Arthur ook twee vangen en papa ving er wel 8! De kleinste visjes lieten we terug in het water. De gids en zelfs mamsie durfde het aan om de vis eigenhandig te onthoofden (sorry Gaia). Grenzen verleggen, dat doen we hier zeker en vast.
Arthur kreeg koude teentjes, want in tegenstelling tot gisteren was er vandaag geen zonnetje en sneeuwde het met hopen. Dat voelde koud op onze neus. De gids bracht ons in de slee naar het kamp. Hij stak het vuur aan en al snel waren al onze ledematen weer opgewarmd.
De gids ging onze zelf gevangen visjes fileren voor ons, hij haalde de ingewanden eruit, kuiste de visjes en werkte ze af met zout en boter. Hij toonde hoe je een vrouwtjesvisje herkent: die hebben een dikke buik vol eitjes. Hij legde de 9
visjes tussen een rooster om ze te barbecuen boven het kampvuur. Hij had ook soep en tosti’s bij, heerlijk! We proefden allemaal van onze verse visjes, en of het smaakte. Zelfs Arthur kreeg er niet genoeg van. We moesten alleen oppassen voor de kleine graatjes.
We eindigden onze uitstap met een heerlijk kopje thee, koffie of chocomelk en een chocoladecakeje.
Ijsvissen en zelf onze visjes klaarmaken en opsmullen, wat een bijzondere ervaring.
Door de dikke laag verse sneeuw keerden we terug naar de Lodge om even uit te rusten, maar niet voor lang, want de skipiste op 5 minuutjes hiervandaan was ook open en die wilden we toch even uittesten.
Voor Arthur was het de eerste keer met skibotten aan en skilatten onder zijn voetjes. Spannend. Samen met papa en mamsie probeerde hij van het bergje te gaan. Met veel vallen en opstaan, ging dat al goed. En de pannenkoekenlift is nu ook al een makkie voor hem. We zijn super trots op Arthur!
Papa en mamsie waagden zich ook even aan de hoge skipiste, de verse poedersneeuw was geweldig en het uitzicht bovenop de berg was ondanks de bewolking adembenemend.
Wat een drukke en sportieve dag; we hadden het er warm van gekregen en onze buikjes knorden. Hup hup, snel naar het restaurant, want daar stond ons eten al op ons te wachten. Rendierensoep, zalm en panna cotta. Mmmmmmm… we genieten van elke minuut hier in Lapland.

Geschreven door MACtravelling