Vervolg reis naar Martinique

Om 07.00 ging de wekker s'ochtends. Heerlijk geslapen in de luxe bedden met dik dekbed. De airco moesten we wel op 16 graden zetten om een beetje lekker onder de dekens te kunnen liggen. Na het opstaan hebben we een heerlijk ontbijt gehad van het hotel en hebben we met ze allen een goede bodem kunnen leggen. Ook kregen we de trainingspakken voor het toernooi. Dit waren pakken van het Nederlands elftal. Omdat het Nederlands elftal de EK kwalificaties niet door zijn gekomen, hadden ze genoeg pakken over. Wij als team liepen er dus netjes bij deze dagen. Ook kregen we deze ochtend te horen dat Bonaire niet op kwam dagen op het toernooi. Dit hield in dat we in plaats van 3 wedstrijden, er maar 2 spelen in Martinique. Wel jammer want juist Bonaire is de ploeg waar we tegen kunnen winnen. De andere 2 teams worden verwacht als kanshebbers voor de volgende ronde. Maar je weet het nooit, misschien kunnen we stunten als team op dit toernooi.

Nadat er duidelijk was dat Bonaire niet aanwezig was op het toernooi moest er hard gewerkt worden door de staf. Er was namelijk nog geen vlucht naar het oh zo aantrekkelijke Martinique geboekt Het vinden van 15 tickets op een vlucht is daarbij ook niet 1,2,3 gevonden. De zoektocht begon om 8.30 en om 12.00 uur hadden ze nog steeds niks gevonden. Wel was er contact gelegd met de president van de volleybalbond in Martinique. Zei gingen aan de gang met de president van Aruba om een charter te regelen. Rond 15.00 uur was er duidelijk dat er een charter is geregeld. Rond 16.15 kwamen er 3 taxi's voor het hotel voor rijden. Dus wij de tassen in laden en instappen, maar ja 15 man in 3 kleine taxi's dat gaat natuurlijk niet passen. Dus iedereen weer uitstappen en de chauffeurs een bijdrage gegeven, omdat ze wel waren gekomen (weer zonde geld). Een uur (17.20 uur) later kwam dan eindelijk een bus voor rijden waar we met de hele ploeg in konden. Dit bracht wel wat stress mee, want je moet een uur van te voren inchecken en het was op z'n minst een half uur rijden. Rond 18.00 kwamen we aan op het Airport, in eerste instantie deden ze moeilijk, maar omdat we geen koffers hadden, maar alleen handbagage konden we toch gewoon gaan. Nu ging het dan toch eindelijk gebeuren voor het eerst in een privé jet naar het eiland Martinique. Waarschijnlijk de eerste en laatste keer dat ik een privé jet ga mee maken, daarom moest ik hier toch maar even van genieten hoe moeilijk dat ook is na al die uren wachten en slenteren. Om 18.50 ging onze privé vlucht dan eindelijk de lucht in naar forte de France (Martinique). We konden vanaf onze stoel gewoon met de piloot mee kijken hoe hij het kleine vliegtuigje in gang bracht onder het krankzinnige kabaal dat het maakte. Daan zei nog voor we de lucht in gingen, probeer straks allemaal je rust te pakken en een beetje te slapen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan toen we in de lucht hingen. Na een dik uur vliegen hadden we een tussenlanding op Antigua, een eiland waar ik nog nooit eerder in m'n leven van had gehoord. Hier konden we even een plas pauze houden van alle spanningen die het opstijgen, het in de lucht hangen en het landen met zo'n klein vliegtuigje met zich meebracht. Daan, Hubert en ik dachten we maken even een foto van de naam Antigua, dan hebben we ieder geval bewijs dat we daar ook zijn geweest. We hadden de mobiel nog niet uit onze broekzak en er werden al honderden toeters en bellen geblazen. We moesten de foto's op onze mobiel laten zien, want het was ter strengste verboden om daar foto's te maken. Daan had een foto gemaakt, maar door alle geluiden was de foto gelukkig bewogen waardoor je niet kon zien dat het van daar was. Het schijnt dus zo te zijn dat als iemand een foto had gemaakt, we met ze allen daar zo een nachtje in de cel hadden kunnen zitten. Was misschien ook wel een leuk verhaal geworden, maar ik vertel jullie toch liever het gene wat nu allemaal nog gaat komen;). Na deze indrukwekkende plaspauze gingen we ons privé vliegtuig weer in om de reis voort te zetten. Rond 21.45 kwamen we eindelijk aan op het vliegveld van Forte de France. Hier werden we met open armen ontvangen door onze reisleiders van deze dagen en de President van de volleybalbond. Bij hem moesten we onze namen noteren en een foto laten maken. Ook dit ging allemaal in slakke tempo, zoals deze hele reis tot nu toe ging. Daarna liepen we naar de bus die ons naar het hotel brengt. De reisleidsters wilde nog even op de harde regen wachten, anders werden ze nat in de 10 meter die ze moesten lopen naar de bus. Wij hebben ze toen maar gedwongen om gewoon mee te gaan, want we waren het reizen helemaal zat. om 23.00 uur waren we dan eindelijk uitgeput bij het hotel aangekomen. Hier kregen we nog ons diner die ze in piepschuimen bakjes voor ons hadden bewaard. Deze hebben we bij onze huisjes waarin we deze dagen verbleven opgegeten. Ik verbleef samen met setter Hubert in een huisje. Nadat we gegeten hadden zijn we gelijk gaan slapen, want we werden de volgende dag om 07.00 bij het ontbijt verwacht. Rond 00.30 sliepen we dan heerlijk. Maakte niet uit waarop we hadden geslapen, op dat moment sliep alles prima.

Geschreven door Jorikroelofsen.geniet