Ik heb geen groene vingers en maar 1 echte regel als het op tuinieren aankomt: wat aan komt waaien en overleeft (binnen de border - zo neurotisch ben ik dan wel weer), mag blijven staan. Zo'n bloem of plant heeft z'n stekje wel verdiend.
Rijdend door de VS vraag ik me regelmatig hetzelfde af. Hoe hebben de mensen hier overleefd in zware omstandigheden? Wie bedenkt het om in de woestijn te wonen? Hoe overleef je in de high country op een uur rijden van enige bewoonde wereld? Vooral historisch gezien houdt die vraag me bezig. Hoe deden ze het, die pioniers? En waarom? Hoe dan ook, vandaag kwamen we aan bij de Noord-Californische kust, in Fort Bragg. Ergens medio negentiende eeuw is het plaatsje gesticht, ongetwijfeld na wat onenigheid met de lokale Indianen die hier van de zee leefden. De oceaan is indrukwekkend en als we naar een rotsformatie in de branding kijken, zien we wat zeehonden liggen. Oorspronkelijk zouden hier zeeleeuwen moeten liggen, maar die zien we niet. Waarschijnlijk toch verdrongen door de niet-inheemse zeehonden die hier in de loop van de tijd zijn komen aanwaaien. Even later eten we bij een goed Italiaans restaurant, uitgebaat door een rasechte Italiaan. Nog zo'n buitenstaander die verkast is en z'n plek gevonden heeft.
Zo gaat het niet alleen bij mij in de tuin dus...

Geschreven door Happycampers.reisblog