Voor het ontbijt lopen we de trail die achter het hotel het tropisch bos in loopt.
We lopen ongeveer 45 minuten. Het is een leuke trail, maar we zien niks bijzonders.
Wel gaan de brulapen tekeer.
We hebben weer een heerlijk ontbijt en gaan daarna naar het strand.
We lopen nu naar de andere kant , waar het minder druk is en meer ruimte aanwezig is bij eventuele “overstromingen”.
Natuurlijk komt er iemand op ons af om te vragen of we bedjes willen huren. Waar we staan zit een grote groep Costaricanen met een muziekinstallatie waar je eng van wordt.
Ik wil dus graag wat verder zitten.
De dame verderop vraagt waar we vandaan komen. Ah Ôllanda!!
Mijn schoondochter komt daar vandaan. Ze heet Marlot.
Laat dat nou net onze contactpersoon zijn van onze reisorganisatie Witropa hier in Costa Rica. Met haar hebben we over de problemen met de huurauto en het omgooien van de reis contact gehad en heeft ze wat zaken geregeld.
En nu staan we dus op het strand met haar schoonmoeder!
Hier op het strand is ook de surfschool van de man van Marlot.
Helaas komen we haar zelf niet tegen.
De zee ging weer flink tekeer. Het was vreselijk warm, zelfs de wind is warm. En de zee is ook niet echt verkoelend. Daarom kwam een lekker schaafijsje (Snowball noemen ze het hier) van een strandverkoper wel van pas. Uit alle mogelijke smaakjes kozen we de Piña. Beetje dulche de leche-crème er overheen. Heerlijk.
We hebben ‘s middags nog een klein gerechtje op het strand gegeten en we waren inmiddels ook alweer twee keer verhuisd met onze bedjes ivm het opkomend water.
Ongeveer 15 uur zijn we naar het zwembad gegaan. Eerst nog wat water en sap gekocht en voor Fred een Corona.
We waren net geïnstalleerd, ik wilde lekker lezen, toen iemand naar iets aan het wijzen was.
Een grote hagedis en een kleiner model.
Liepen achter onze bedjes langs en bleven toen staan.
In mijn aura!
Dat beest bleef maar staan en kijken, ik kon echt niet meer ontspannen.
Na een tijdje heeft Fred hem weggejaagd.
Hèhè eindelijk rust.
En nog geen 5 tellen later zat hij er weer!
Toen was ik er klaar mee.
Ben naar binnen gegaan.
Lekker naar de kattenfilmpjes van Mona gekeken, gelukkig gaat alles goed met onze Max en Timmie.
Fred kwam ook niet veel later, nog steeds is het zo warm! En het water in het zwembad lijkt wel jacuzzi-warm.
Lekker douchen en vanavond eten we weer in het gezellige en sfeervolle restaurant van ons hotel. Ik had een Pollo Domingo, een heerlijk kipgerecht en Fred ging voor de specialiteit van de dag, de Lobster. Het bleken 2 grote Langoustines te zijn. Ook heel lekker.
Morgen vroeg op. We gaan een tour met een gids doen in het Manuel Antonio NP en worden 7.30 uur opgehaald om 300 meter verder het park in te gaan.
Dit keer zonder plastic flesjes en met entree kaarten. Benieuwd hoe lang Fred het uit gaat houden.

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet