We lagen een uurtje te slapen en toen ging Fred zijn telefoon. Fred keek naar het nummer en zei dat het hem bekend voor kwam.
Het bleek het ziekenhuis te zijn voor een spoed MRI.
Haha dat is pas je werk loslaten, als je het telefoonnummer niet acuut herkent.
We dommelden weer weg en na 20 minuten ging hij weer.
Zo vervelend! Dit hebben we nu al vaker op vakantie gehad. Verder goed geslapen gelukkig.
Na een heerlijk ontbijt ( geloof wel het beste tot nu toe) en na het kijken naar een baslisk die een stukje gevallen watermeloen zat op te peuzelen besloten we naar het Manuel Antonio nationaal park te gaan. Maandag gaan we daar met een gids heen, vandaag willen we vooral naar een mooi strand in het park.
Het is 300 m lopen en het water liep al van ons af. Jeetje wat is het warm zeg.
Bij het park moest ik mijn plastic flesje met water weggooien, want er mag geen plastic in het park.
Dan kan ik wel zeggen dat ik niets in de natuur achterlaat, maar heel veel mensen laten troep achter. Dus ik begrijp het.
Toen in de rij voor een kaartje.
We konden geen kaartje krijgen want die had je via internet moeten bestellen. Dat hebben we dus wel al voor maandag gedaan, maar dachten dat je er ook zo in zou kunnen, zonder reservering. Fred zei dat ie het eigenlijk had kunnen/moeten weten.
Nou ja, dan niet. Terug naar het hotel met een flesje water minder, spullen gepakt en naar het “openbaar” strand gegaan, Playa Espadilla.
Daar bedjes en parasol gehuurd en gaan luieren. Er lopen mensen met karretjes over het strand die schaafijs en kokosnoten verkopen.
Fred heeft een kokosnoot laten slachten 😉. Met een machete hakken ze de top er vanaf, rietje erin en klaar!
Het is verschrikkelijk warm. Ik ben nog even gaan wandelen en we zijn in de zee geweest. Het zeewater is ook al warm.
Weer hoge golven, twee keer haast verdronken, dus ik ben al snel in ondiep water gaan staan.
Fred vond het heerlijk en er kwam dit keer geen dokter aan te pas! Wel extra uitkijken voor z’n knie.
Het enige spannende wat we mee hebben gemaakt is dat we twee keer moesten verhuizen omdat het water steeds verder het strand opkwam. Er waren natuurlijk mensen die er geen erg in hadden of dachten dat ze goed zaten.
Altijd leuk om naar te kijken.
Zo hadden we vanmorgen een heel groot strand en zaten we ver uit elkaar en eindigen vanmiddag op een heel smal strand en zaten we hutje mutje.
We zijn even gaan lunchen in een restaurant aan de strandweg.
Een heerlijke sandwich met tonijn.
Daarna nog even terug naar het strand gegaan. Maar ondanks de tweede verhuizing kwam het water weer steeds dichterbij .
We zijn terug naar ons hotel gelopen en bij het zwembad gaan liggen.
Er lagen weer twee grote hagedissen te loeren.
En toen we in het zwembad waren zag Fred ineens doodshoofdaapjes voorbij slingeren.
Snel het fototoestel gepakt en een tijd staan kijken en natuurlijk foto’s en film gemaakt. Echt aapies kijken !
Deze aapjes komen in Costa Rica alleen in Manuel Antonio NP en Corcovado NP ( waar we uiteindelijk niet zijn geweest) voor. Het is een bedreigde soort en moeilijk te spotten. Laat ons hotel nou gelukkig bijna in het Nationaal Park liggen….. Leuk hoor.
Vanavond eten we in het restaurant van het hotel.
We kregen net een app dat er live latin muziek is.
Wat jammer dat Fred last van zijn knie heeft anders hadden we de hele avond kunnen dansen😉
De Morpho Beach Bar was heel leuk gelegen en heel gezellig aangekleed.
We hebben echt heerlijk gegeten en de muziek was ook heel gezellig. Niet te hard, maar muziek waar je gewoon nog een gesprek kan voeren.
We hebben meteen maar weer voor morgen besproken.

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet