Vandaag weer vroeg uit de veren.
GidsTiguh wacht ons op. We gaan naar twee watervallen (Sendang Gile en Tiu Kelep) in Noord-Lombok aan de voet van Mount Rinjani (3726), de op één na hoogste vulkaan van Indonesië. Vooral de 2e waterval geldt als één van de highlights van Lombok. Daarna bezoeken we ook nog een authentiek dorpje.
De Rinjani heeft zich overigens de hele dag voor ons verstopt achter een aantal wolken.

Deze gids is een jonge knul en ook weer zo vriendelijk en een leuke prater. Het is leuk om met hem op pad te gaan. We rijden ongeveer twee uur om bij het dorp Senaru te komen, waar de wandelingen naar de watervallen beginnen. We krijgen nu ook een gids uit het dorp mee. We moeten achter hem aanlopen.
Om de eerste waterval te bereiken lopen we in ongeveer een kwartiertje trappen op en af. Deze waterval is 40 m hoog en heet Sendang Gile.
Als Laura iets te snel gaat en voor hem loopt zegt Tiguh dat we achter hem moeten blijven.
Bij de waterval is het wat druk.
Mensen staan in het water erbij. Hij dendert naar beneden.
We hebben wat foto’s gemaakt en toen begon de klim van ruim een half uur naar de volgende waterval.
Het ging aardig omhoog en het was behoorlijk warm. Eerst nog redelijk pad, daarna een route langs keien en rotsen.
Uiteindelijk moesten we een rivier oversteken.
We hadden onze waterschoentjes aan.
Niet te weten dat we meerdere stukken over keien en kiezels door soms snel stromend water moesten lopen.
We worden door de gidsen geholpen, maar ook staan er kinderen in het water die je een handje geven.
Als je eenmaal gaat vallen dan kan zo’n kind je heus niet tegenhouden, maar het helpt je evenwicht te bewaren.
Het is nog een flink geklim na het water gedeelte. Over rotsen en boomstammen en we zijn niet de enigen die er lopen.
Dan komen we aan bij de waterval. De Tiu Kelep. Ook deze is weer enorm. Waar hij neer komt kan je zwemmen.
Ondanks dat we allemaal onze zwemspullen aanhebben gaan we niet zwemmen.
Fred gaat een stuk het water in om foto’s te maken.
De waterval is leuk, de bomen en planten eromheen zijn mooi, maar mensen kijken is ook leuk.
Vrouwen (moslima’s) met jurken tot op de grond lopen op hun slippertjes door het water. Optillen van de jurk is er niet bij want dan zie je een stuk been.
Ik loop ontzettend te stuntelen, maar een vrouw met baby passeert me en stapt door alsof er niets asn de hand is.
Na een tijdje gaan we weer weg. We moeten dezelfde weg terug.
Ik ben blij dat we weer op het stuk na het water zijn.
Ondertussen moest Laura plassen.
De gids begreep het misschien verkeerd, hij stuurde haar een soort kleedruimte in.
Nu denkt iedereen aan ons schone zwembad, maar je moet een betonnen gebouwtje voor je zien wat in de natuur staat en waar nog nooit een dweil is geweest
Bah , vies, brrr.
Laura zocht daar dus een wc of een gat.
Nee dus.
Uiteindelijk is ze maar achter een rots en een bosje gaan zitten.
We hebben trouwens veel bekijks.
Er zijn ook veel Indonesische mensen op vakantie. We hebben gelezen dat sommige mensen nog nooit buitenlandse mensen hebben gezien.
Ze staan soms stil om naar ons te kijken😁
Onderweg terug hebben we nog aapjes gezien.
In het restaurant kregen we soep en nasi goreng.
Het was niet echt lekker. We hebben aan zwerfhonden en katten wat gegeven.
Hierna stond een bezoek aan het dorpje Payan op de planning, een voorbeeld van Lomboks inheemse dorpstradities.
We hebben wel electriciteit ontdekt voor de tv.
Dat was geloof ik ook het enige luxeproduct.
Er waren twee ruimtes waar een wc was, die worden door iedereen gebruikt.
De huisjes hebben een rieten dak. Voor de huisjes staat een soort plateau op palen met een dak erboven.
Die zie je trouwens door heel Indonesië.
Als men hier visite krijgt dan ontvang je die niet in huis, want dat is privé.
Je gaat met elkaar op dat terrasje zitten (in kleermakerszit natuurlijk 😉 )
Na dit bezoekje was de tour voorbij. We moesten weer twee uur terugrijden.
Onderweg weer mooie rijstvelden gezien.
Dorpjes, armoedige toestanden.
Veel te zien dus de rit ging snel.
Terug in het hotel bij het zwembad nog even de Sunset meegepikt.

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet