We zouden een half uur later opstaan, maar Fred was al heel vroeg wakker, dus 6 uur eruit en hup ontbijten.
We gaan om Uluru lopen en er wordt aangeraden om daar om 11 uur mee klaar te zijn.
Daarna wordt het te warm en kan je oververhit raken. Het is een wandeling van ongeveer 11km en er staat zo'n 3 1/2 uur voor.
We vertrekken zo' n beetje 8.15 uur van de parkeerplaats. Wat is het imposant, zo dichtbij.
We lopen het eerste stuk vlak langs de rots. Het lijkt wel of ieder stuk weer anders is.
De temperatuur is nog lekker en er staat een lekker windje.
We hebben een aardig tempo en er wordt vaak gestopt voor foto's.
Sommige stukken zijn heilig, daar mag niet worden gefotografeerd.
Na 1,5-2 uur begint het steeds warmer te worden, de voeten moe en de vliegen actiever.
Boven ons hoedje/ petje plaatsen we een vliegennet.
Met de dag zien we er belachelijker uit, maar oh wat is dit fijn.
Er wordt hier van de Aussie Salute gesproken.
Dat is de zwaai van de hand die continu gemaakt wordt om de vliegen weg te wapperen.
Sinds de komst van de een of andere kever zijn de vliegen met 90%afgenomen.
Nou het is nog steeds heel vervelend.
Ik roep al dat de koop van het netje de beste uitgave is geweest die we tot nu toe hebben gedaan!😀
Het laatste stuk is zwaar, omdat we steeds moeier worden en het steeds warmer wordt. Maar we zetten door!
Moet wel want de auto staat op die parkeerplaats haha.
Na 2.55 uur zijn we weer terug .
Het was een mooie en bijzondere wandeling.
Hierna zijn we nog even naar het cultureel centrum geweest.
Daar staat de geschiedenis van de aboriginals beschreven .
Na het eten van een appel zijn we weer verder gereden.
Naar het uitkijkpunt op de Kata Tjuta, ook wel de Olga's genoemd.
Ook weer imposant, maar het voelt toch anders dan Uluru.
We gaan nu terug naar het hotel. We lunchen ergens, bekijken nog wat winkeltjes en gaan daarna nog even naar het zwembad.
Vanavond worden we om 18.10 uur opgehaald.
We gaan weer naar de zonsondergang kijken, maar nu met een diner bij Uluru. Dit diner in de buitenlucht heet "Sound of Silence" en we doen dat in combinatie met "Field of Light", een tijdelijke lichtshow bij Uluru na het diner van een kunstenaar, Bruce Munro .
Er zal opgetreden worden door aboriginals (ik hoop dat ze minder rieken, dan de man die we vanmiddag in een van de winkels zagen of eigenlijk roken).
Het is nu 22.45 uur.
We zijn net terug van het diner.
We werden ontvangen met champagne en hapjes. Krokodilsoufflé, Kangaroo op troost, garnalen( haha saai!) en ander lekker spul.
Toen de zon onder was gegaan op Uluru, werden we naar de tafels gebracht.
We zaten met 10 mensen aan een tafel.
Susan en Gerhart, die we gisteren hadden ontmoet wilden graag met ons aan tafel.
Verder zaten er 4 noren en een Engels stel aan tafel.
Er werd veel gekletst, gelachen en vooral veel gedronken.
De Engelsman was erg grappig, leuke humor. "Hi folks, I'm James and I am an alcoholic" ( en denk er dan een very british accent bij 😉)
We hebben onze talenknobbel weer flink moeten aanspreken.
Er was heerlijk eten, hoofdgerecht, maar ook de toetjes . Heerlijk!!!
Tussen de gangen door kwam er een Kiwi vertellen over de sterren. Alleen er was een probleempje, de maan was veel te groot en te fel.
Toen de maan boven een heuvel uitkwam en steeds hoger ging staan, dat was een geweldig gezicht.
We zaten verder in het donker met kaarsen.
Ook kwam er nog een man op een didgeridoo spelen. Mooi en apart geluid.
Er waren geen aboriginals dit keer.
Na het diner liepen we door the fields of light.
50.000 lichtjes zijn in het veld neergezet, in verschillende kleuren.
Het lijken wel bloemenvelden.
Het was mooi en indrukwekkend.
Na deze heerlijke avond werden we weer met bussen naar het hotel gebracht.
Er werd gegild en gelachen in de bus.
Waarschijnlijk was ik , ik hoop samen met de chauffeur, de enige nog die nuchter was.

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet