Na een heerlijk en uitgebreid ontbijt (van croissants , wafels, gebak tot rijst of soto ajam) zijn we om 9 uur vertrokken naar de Borobudur.
Even kennisgemaakt met de gids, Yoga, en de chauffeur , Dori.
Het ritje duurde ongeveer een uur.
We reden langs drukke straten en winkeltjes en niets lijkt op hoe het bij ons is.
Kip wordt in de warme zon in stukken gesneden .
Het is wat rustiger onderweg door de ramadan .
Ook aangekomen bij de parkeerplaats van de Borobudur is het niet druk.
We worden meteen belaagd door verkopers van hoedjes en kaarten, beeldjes en wajang poppen.
Even naar toilet, die tot nu toe allemaal erg schoon zijn! , en de toer kan beginnen.
Fred heeft gezegd dat we graag mooie foto s maken ,dus Yoga wijst ons steeds mooie plekken aan om een foto te maken. Ook maakt hij foto s van ons.
De Borobudur is in de achtste eeuw gebouwd en is de grootste boeddhistische tempel ter wereld.
Het complex is in verschillende lagen gebouwd.
Langs de randen zijn er reliëfs met verhalen over het leven van Boeddha.
Er zijn ook reliëfs over de kaneelroute met schepen.
Het bovenste deel van het complex bestaat uit verschillende stoepa s, een soort klokvormige boeddhistisch bouwwerk, met daarin een boeddha .
De boeddha’s zitten in verschillende mudra’s , dit zijn houdingen.
De handen geven de houding aan van bijvoorbeeld meditatie of goedheid of rechtschapenheid.
Het draait in het boeddhisme om karma.
Wij hadden een goed karma, dus wij hebben het goed gedaan in ons vorige leven, want we zijn gezond en knap en rijk genoeg om naar Indonesië te komen. Dit alles volgens onze gids.
We hebben heel veel foto s gemaakt. Het viel ook heel erg mee met de drukte. Eigenlijk ongewoon stil en zeker voor het weekend (heeft waarschijnlijk met de ramadan te maken).
Het is een indrukwekkend bouwwerk, liggend in een schitterende natuur bovenop een heuvel. We hebben er ongeveer een uur rondgelopen.
Nadat we het tempelcomplex hebben verlaten zijn we naar een boeddha beeld gelopen . We moesten het 7 keer met water begieten en dan meteen een wens doen.
We hopen maar dat onze 28 wensen uitkomen!
Terwijl we terug liepen naar de auto werden we door souvenir verkopers belaagd. Daar raakte ik in verwarring over het geld. Ze laten hier uit gemak soms 3 nullen weg. Dus heb ik een te duur souvenir gekocht!
Dat gebeurt me een keer maar geen tweede keer!
Op naar een restaurant in de buurt waar we op een mooie locatie weer heerlijk hebben gegeten!
Het is enorm warm en vochtig trouwens.
Tijdens de rit naar het hotel heb ik zitten knikkebollen.
Toen we terug waren had ik het liefst in het zwembad gesprongen.Maar onze gids had een toer door het hotel geregeld. Jeff en Laura hadden geen zin en sprongen wel in het water.
Wij gingen maar. Een aardige dame liet ons allerlei bijzondere dingen van het hotel zien . Het gebouw stamt uit de koloniale tijd. Houtsnijwerk , bijzondere kasten en deuren. Soeharto had hier een eigen kantoor (zijn we even in geweest) en suite. Er hangt een foto van Wilhemina op bezoek in Yogya.
Verder de spa met de bedoeling dat we ons laten masseren ofzo. Na een lekkere gemberthee was het klaar.
Toen snel douchen en verkleden. Taxi zoeken. Want we gingen eten in The Sawah, not a restaurant, but a place to eat.
We aten bij Win van Kuijk. Ook wel bekend van de NOS (journaal en jeugdjournaal) of wel het programma van Max , waarbij hij in een scène omver werd gelopen door Noraly Beyer toen ze haar oud collega ontmoette in het programma De Gouden Jaren.
We hebben een heerlijke rijsttafel gehad na een heerlijke soto ajam( kippensoep op Indische manier).
Wim kwam bij ons zitten en vertelde heel vermakelijk. Daarna hebben we een rondleiding door zijn huis gehad.
De taxichauffeur wachtte op ons. Hij wist vast niet dat even eten zolang kon duren.
Het is nu al 23 uur. Voor mensen met een jetlag behoorlijk laat.
Dus snel nog even schrijven en dan hopelijk een goede nacht!! Welterusten

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet