We worden weer vroeg wakker en Fred zijn oog is enorm dik.
Traant erg , rood, kortom het ziet er niet uit. Ik druppel met mijn oogdruppels in het oog en we gaan ontbijten.
We gaan vandaag naar een orchideeëntuin en om 13.15 gaan we een Sloth tour doen.
Het is maar een kleine tuin, maar er groeien mooie, wilde orchideeën.
Die wij kennen noemen ze geringschattend supermarkt orchideeën.
Kan wel zijn, ik vind ze ook mooi! Er zijn heel veel verschillende soorten van piepklein tot groot en sommigen hebben ook een geur.
We ruiken peper, vanille, kaneel, maar ook een vieze geur, iets wat lijkt op de geur van bloed. Allemaal om verschillende soorten vogels aan te trekken.
Fred maakte overal foto’s van, maar liep ondertussen zijn oog maar te deppen.
Het traande heel erg en zo gezwollen als het ooglid was kon hij het oog niet open houden.
We besloten Ed een foto te sturen en te vragen of hij het wijs vond om een arts te bezoeken.
Dat vond hij inderdaad een goed idee.
We zijn meteen naar het hotel gereden en gevraagd welke dokter we moesten hebben.
Dokter Hernandez kon ons ontvangen. Hier vlakbij in een winkelcentrum heeft hij zijn praktijk. Na een tijd wachten konden we naar binnen. Een assistente had inmiddels wat de vitale functies gecheckt.
Na de anamnese moest Fred naar de onderzoekskamer. De dokter keek onder het ooglid en zag een abcesje zitten.
Hij klapte het ooglid met een wattenstaaf om, hij verdoofde met druppels het oog en ging drukken op het abcesje.
Er kwam aardig wat pus uit. Er werd antibiotica gedruppeld en het oog afgeplakt.
Toen voor een zakvol medicijnen naar de apotheek. De arts heeft ook een andere pijnstiller voor de knie voorgeschreven.
Inmiddels was het haast tijd voor het park met de luiaards. Sloth Sanctuary.
Fred kan zo niet rijden dus ik ben de klos. Het is een heel slechte weg. Echt heel steile stukken en gaten in de weg.
En dit is een leerzame tocht voor mij.
Het park met de luiaards was klein, maar leuk. Deze luiaards komen uit het Cahuita park (daar waar Fred z’n knie verdraaide) en hebben problemen. Veelal verlaten door hun moeder. Ze worden hier opgevangen.
Wat leuk is, is dat ze actief waren en heel dichtbij te zien zijn. We krijgen een rondleiding met uitleg. Al snel laten we de groep voor wat die is en blijven we staan om foto’s en filmpjes te maken. Kort bezoek, erg duur, Maar ook erg leuk om ze zo dichtbij te zien.
We lunchen bescheiden in het park en daarna gaan we weer naar het hotel.
Fred heeft even rust nodig en ik doe ook een tukkie.
Vanavond gaan we eten bij San Lucas Treetop Dining Experience..
We gaan naar een restaurant wat wat hoger op de berg ligt. Er zijn meerdere glazen cabines gemaakt, waarvan er 1 voor ons is. Je zit dus privé te dineren tussen de boomtoppen met uitzicht op de stad en de Grote Oceaan. Het is wat bewolkt dus een heel mooie zonsondergang wordt het niet, maar het uitzicht is toch erg mooi.
We krijgen een paspoort en we worden qua producten en smaken in 8 gangen door Costa Rica geleid. We hebben heerlijk gegeten. Het was erg gezellig.
We krijgen zelfs een afscheidscadeautje.
Fred wordt erg moe van het kijken met 1 oog, maar de pleister moet 24 uur blijven zitten.
We zullen wel weer lekker slapen.

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet