Zaterdag 29 juni

Ten eerste willen we jullie bedanken voor de leuke reacties op onze stukjes. We kunnen er niet op antwoorden, maar we vinden het wel leuk!

We gaan vroeg op pad om een mooie rit met de auto te maken, naar de canyon en watervallen.
Ook staat er een hike op het programma.
We gaan eerst op weg naar Wimea. Onderweg zie ik een bakery, we gaan daar kijken of ze sandwiches verkopen.
Helaas dezelfde als bij de supermarkt.
Ze zijn altijd een beetje nattig en niet lekker te noemen.
Bij de kassa smeert de dame ons een soort gevuld koekje aan.
We nemen er een gevuld met appel en de ander met cocos.
Ze zijn nog warm en ze zijn heerlijk!
In het plaatsje Wimea nemen we de afslag om de berg op te rijden.
De zon schijnt(!) en we besluiten de kap open te doen.
Lonely Planet heeft geadviseerd eerst helemaal naar het uiterste punt te rijden en op de terugweg de andere uitzichtpunten te bekijken, omdat het anders zo druk wordt.
We vinden het onderweg nog wel meevallen met de drukte, misschien doordat we vroeg weg zijn gegaan.
Als we ergens onderweg een mooi uitkijkpunt zien besluiten we toch maar even te stoppen en te kijken.
Schitterend uitzicht, o.a. op de Waipo’o Falls.
Een soort Grand Canyon, dan nog wat roder en met mooie watervallen, maar ook enorm veel groen te zien.
We zien helikopters hun rondje vliegen.
We gaan verder en genieten van de rit, de uitzichten en het vrije gevoel dat het rijden in een cabrio geeft.
We rijden nu door naar het eindpunt.....Pu’u O Kila Lookout op Mount Wai’Ale’Ale (1570 meter), een uitgedoofde vulkaan en de op een na hoogste berg van het eiland en een van de natste plekken/meeste regen op aarde.
Daar hangen de wolken aan de zeekant heel laag, we zien helemaal niets van het Na Pali Coast State Wilderness Park.
Jammer want dit is juist zo’n mooi punt, met de bergen en een mooie vallei richting de zee.
We besluiten naar het punt te gaan.... waar we de wandeling naar de watervallen kunnen doen. Het is daar druk op de parkeerplaats, maar er rijdt net iemand weg.
We eten even onze sandwiches, drinken wat en beginnen de hike. 1.8 miles (one way), 2-3 uur 😰
Het pad is erg modderig en glibberig van alle regen de laatste dagen. Al snel wordt het steeds moeilijker begaanbaar. We zetten door. Het loopt nogal af , met boomstronken, rotsen en keien en plassen en modder.
We glibberen wat af. Als je hier een been breekt heb je echt een probleem, dacht ik .
We hadden echt zin in die wandeling en natuurlijk ook de watervallen van dichtbij te zien, maar ik heb opgegeven.
Fred is nog even door gegaan en toen toch ook teruggekomen.
We kwamen mensen tegen die gevallen waren, ze zaten onder de modder, bah.
En dan moet je zo ook nog in je auto stappen.
We zijn na dit avontuur nog even terug naar het bovenste punt gereden, in de hoop dat de wolken weg waren, maar het zat eigenlijk nog dichter. De wolken kwamen steeds verder over de rand, het land in.
Daar hebben we nog een stuk gelopen, maar ook dat eindigde in een modderpad.
Op de terugweg naar beneden nog een stop gemaakt op de drukst bezochte lookout, de Waimea Canyon Lookout (heel toepasselijk). Daar was het echt schitterend! Maar wel al weer flink bewolkt.
Toen we weer in de auto zaten begon het inmiddels te miezeren.
Gelukkig dat we niet helemaal naar de lonely planet hebben geluisterd, want op de andere uitkijkpunten zag je niets meer. De wolken waren laag en het regende inmiddels.Op de weg terug naar beneden heeft het even flink geplensd. Gelukkig was het dak dicht 😁.
Terug in het dorp beneden was het weer droog. We besloten dat we nog wel een schaafijsje hadden verdiend. Nu wel een kleiner exemplaar genomen.
En toen we haast het ijsje op hadden barstte het hier ook los. Man wat kan het hier regenen zeg, echt van die tropische buien.

Morgenochtend gaan we een snorkeltrip maken.
Op de terugreis komen we langs het haventje waar we morgen om 6.30 uur !!! moeten zijn.
We besluiten even te kijken waar het allemaal is, zodat we morgen niet hoeven te zoeken met de slaap in onze ogen.

Vlak bij ons hotel is het dorpje Koloa, daar kijken we nog wat winkeltjes en zien een gezellig Italiaans restaurant.
We bespreken voor vanavond een tafel.

Als we terug zijn gaan we nog even bij het zwembad/strand liggen.
Er zijn flinke golven en willen de zee in.
Als we er naar toe lopen komt er een flinke golf aan en ik word acuut bang.
Fred is dus lekker gegaan en ik heb foto’s gemaakt.
Heb nog even in het zwembad gezwommen, maar dat is dus vreselijk saai vergeleken met die heerlijke zee.
Dan weer lekker douchen en zometeen naar de Italiaan.

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet